arbiter [ˈɑ:bɪtə] n.
1. арбі́тр, суддзя́; пасрэ́днік
2. траце́йскі суддзя́
♦
an arbiter of fashion/style заканада́ўца мод/сты́лю
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
суперарбі́тр
(ад супер- + арбітр)
старшыня трацейскага суда, які канчаткова вырашае спрэчку ў выпадку нязгоды паміж членамі суда (арбітрамі).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
referee1 [ˌrefəˈri:] n.
1. law арбі́тр; траце́йскі суддзя́
2. sport рэ́феры, суддзя́ (у некаторых відах спорту);
a chief referee гало́ўны суддзя́
3.BrE рэцэнзе́нт-экспе́рт; а́ўтар во́дзыву
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пасрэ́днік, ‑а, м.
1. Той, хто садзейнічае пагадненню, здзелцы паміж кім‑н. Гандлёвы пасрэднік. □ Гандляры, пасрэднікі, перакупшчыкі безупынна таўкуцца [на рынку], шумяць, крычаць, паказваюць узоры тавараў, спрачаюцца. В. Вольскі. [Дунін-Марцінкевіч] быў пасрэднікам і хадатаем у розных людзей па справах, звязаных з атрыманнем спадчыны. С. Александровіч. З вясны 1887 года стала дзейнічаць камісія прысяжных павераных, яна выконвала функцыі пасрэдніка паміж паверанымі і акруговым судом. Г. Кісялёў.
2. Той, хто дапамагае наладзіць кантакт паміж кім‑, чым‑н. — Хачу прасіць вас, — гаворыць Драгун, — аб сустрэчы з Бондарам. Сам канцоў не знайду. — Месяц няма вестак. Не ведаю, што думаць. — Людзі тут асталіся? — Дарагі мой, пасрэднікаў не меў. Не хачу мець. Вондар знаёмы мне, як і ты. Навуменка. Бібліятэкар — жывы пасрэднік паміж чытачом і літаратурай. «Звязда». // У міжнародным праве — нейтральная дзяржава або міжнародная арганізацыя, якая спрыяе мірнаму вырашэнню канфлікту паміж дзвюма іншымі дзяржавамі.
3. Спец. Суддзя, арбітр на манеўрах.
•••
Міравы пасрэднік — пасада ў царскай Расіі, устаноўленая пасля сялянскай рэформы 1861 г. для ўладжвання зямельных канфліктаў паміж сялянамі і памешчыкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)