касцюме́р

(фр. costumier)

работнік тэатра, які рыхтуе касцюмы да спектакля і дапамагае акцёру апранацца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

арыгіна́льны, -ая, -ае.

1. Не запазычаны, не перакладны, аўтэнтычны.

А. рукапіс.

2. Створаны ў выніку самастойнай творчасці.

Арыгінальнае рашэнне задачы.

3. Своеасаблівы, непадобны да іншых, дзіўны.

Арыгінальныя паводзіны.

Арыгінальна (прысл.) апранацца.

|| наз. арыгіна́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўвае́нны, ‑ая, ‑ае.

Часткова, амаль ваенны. [Сёмка] любіў апранацца акуратна, дбайна і заўсёды, як некалі ягоны бацька, адказны партыйны работнік, насіў паўваенную форму. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sartorial [sɑ:ˈtɔ:riəl] adj. fml краве́цкі, краўцо́ўскі;

sartorial elegance уме́нне апрана́цца; вы́танчанасць у во́пратцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

густ, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Адчуванне, разуменне прыгожага.

Апранацца з густам.

2. Схільнасць да чаго-н.

У розных людзей розныя густы.

Гэта мне па гусце (падабаецца).

3. Стыль, манера.

Зрабіць падарунак на свой г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

odziewać się

незак. адзявацца, апранацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

unerring [ʌnˈɜ:rɪŋ] adj. беспамылко́вы, пра́вільны;

her unerring taste іn clothes яе бездако́рны густ апрана́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

outrageous [aʊtˈreɪdʒəs] adj. абура́льны, недапушча́льны, сканда́льны; нечува́ны (пра паводзіны, учынкі, манеру апранацца і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

robe​2 [rəʊb] v. fml адзява́ць; адзява́цца; апрана́ць; апрана́цца;

robed in black апрану́ты ў чо́рнае

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пінды́рыць, папіпдырыцца ’пышна апранацца; ганарліва выстаўляць сябе на паказ’ (Нас.). Да піндсі} (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)