Bärenhunger

m -s во́ўчы апеты́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Héißhunger

m -s во́ўчы апеты́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рагу́ ’страва з кавалачкаў мяса, рыбы, гародніны’ (ТСБМ). З франц. ragoût < ragoûter ’выклікаць апетыт’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дражні́ць, дражню́, дра́жніш, дра́жніць; незак.

1. каго (што). Злаваць, наўмысна раздражняць чым-н.

Д. мядзведзя.

2. што. Узбуджаць, выклікаць якія-н. жаданні.

Д. апетыт.

Смачныя стравы дражнілі нос.

3. Паўтараць у смешным выглядзе чые-н. рухі, словы, а таксама называць крыўднай мянушкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Wólfshunger

m -s разм. во́ўчы апеты́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

трыфо́ль, ‑ю, м.

Вадзяная ці балотная травяністая расліна з паўзучым карэнішчам і трайчастым лісцем, якія выкарыстоўваюцца ў медыцыне як жаўцягонны і паляпшаючы апетыт сродак; бабок.

[Лац. trifolium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздражні́ць, -ражню́, -ра́жніш, -ра́жніць; -ра́жнены; зак.

1. што. Выклікаць раздражненне, дзейнічаючы якім-н. раздражняльнікам.

Р. дзясны.

2. каго-што. Давесці да стану нервовага ўзбуджэння; раззлаваць.

Р. суседа.

Р. пчол.

3. Выклікаць, распаліць (якое-н. жаданне; разм.).

Р. апетыт.

|| незак. раздражня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. раздражне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ма́гнасьць ’сквапнасць’ (Жд. 1). Узнікла пры дапамозе суф. ‑н‑асць ад літ. mãga ’хочацца’ < magė́ti ’хацецца’, mãginti ’ўзбуджаць апетыт’, ’захапляць, вабіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́ўчы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ваўка, належыць ваўку. Воўчыя зубы. Воўчае логава. // Уласцівы ваўку. Воўчая хітрасць. Воўчая хада. // Зроблены са скуры ваўка. Воўчае футра.

2. перан. Звярыны, чалавеканенавісніцкі. Воўчыя законы. Воўчая мараль.

•••

Воўчае мяса гл. мяса.

Воўчы апетыт гл. апетыт.

Воўчы білет (пашпарт) гл. білет.

Воўчыя грыбы гл. грыб.

Воўчыя ягады гл. ягада.

Воўчая яма гл. яма.

Хадзіць у воўчай шкуры гл. хадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зве́рскі, ‑ая, ‑ае.

1. Уласцівы зверу (у 2 знач.).

2. Жорсткі, люты, дзікі. Зверскія расправы. □ Немцы шалелі, наладжвалі зверскія кары. Лынькоў.

3. Разм. Вельмі вялікі; надзвычайны. Зверскі апетыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)