похо́дный пахо́дны;

похо́дная ку́хня пахо́дная ку́хня;

похо́дное снаряже́ние воен. пахо́дная амуні́цыя;

похо́дная фо́рма пахо́дная фо́рма;

похо́дная коло́нна пахо́дная кало́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ekwipunek, ~ku

ekwipun|ek

м. экіпіроўка; рыштунак; амуніцыя;

turystyczny ~ek — турыстычны рыштунак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

даспе́хі, ‑аў; адз. даспех, ‑а, м.

Баявое узбраенне, амуніцыя воіна ў старажытнасці. Воінскія даспехі. Рыцарскія даспехі. // Жарт., іран. Якія‑н. снасці, рэчы наогул. Дачакаўшыся суботы, я сабраў свае паляўнічыя даспехі, купіў білет на прыгарадны Мінск — Нухавічы і ўжо ў дзевяць гадзін вечара сядзеў з Антонам за сталом і вячэраў перад выхадам. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экіпіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. экіпіраваць і экіпіравацца.

2. Усё неабходнае для таго, каб экіпіраваць каго‑, што‑н.; амуніцыя. Пажарнікі ў бліскучых медных касках — яны ззяюць на сонцы, як залатыя, — і ў поўнай экіпіроўцы — з сякерамі за брызентавымі паясамі, з доўгімі баграмі ў руках. Навуменка. // Разм. Адзенне, абутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Муні́ца ’амуніцыя’ (Рам. 3; гом., Нар. Гом.) — скажонае рус. амуниция ’тс’ (з адпадзеннем пачатковага а‑), якое з польск. amunicja. Яно узыходзіць да лац. mūnītio ’узвядзенне фартыфікацый’, ’пракладка (мастоў)’, ’умацаванне’, moenia ’гарадскія сцены’, як і ст.-бел. муницыя ’умацаванае < месца, фартыфікацыя’ (XVI ст.), запазычанае са ст.-польск. municja ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 65–66).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

экіпіро́ўка

(ад фр. équiper = забяспечваць)

1) працэс забяспечвання каго-н., чаго-н. усім неабходным;

2) усё неабходнае для таго, каб экіпіраваць каго-н., што-н.; амуніцыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

арсена́л

(фр. arsenal, ад ар. dārsinā’a = майстэрня зброі)

1) установа, дзе захоўваецца зброя і ваенная амуніцыя (да канца 19 ст. займалася і вырабам зброі);

2) перан. вялікі запас якіх-н. сродкаў, магчымасцей (напр. а. ведаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

снаряже́ние ср.

1. (действие) падрыхто́ўка, -кі ж.; збо́ры, -раў ед. нет; забеспячэ́нне, -ння ср.; неоконч. забяспе́чванне, -ння ср.; см. снаряжа́ть;

2. (о предметах) амуні́цыя, -цыі ж.; рышту́нак, -нку м.; (принадлежности) начы́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахо́дны вайск. Feld-, Marsch-; féldmäβig, márschmäβig;

пахо́дная кало́на Márschkolonne f -, -n;

пахо́дная амуні́цыя Márschausrüstung f -, -en, Márschgepäck n -(e)s, Félduasrüstung f;

пахо́дная ку́хня Féldküche f -, -n; Gúlaschkanonne f -, -n (разм.);

пахо́дны шпіта́ль Féldlazarett n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

harness

[ˈhɑ:rnəs]

1.

n.

1) збру́я f.

2) шле́ечкі (для ваджэ́ньня малы́х дзяце́й)

3) Archaic баяво́е ўзбрае́ньне, амуні́цыя f. (ваяра́, ры́цара)

2.

v.t.

1) наклада́ць збру́ю; запрага́ць

2) выкарысто́ўваць (раку́, вадаспа́д, як крыні́цу энэ́ргіі)

3) стры́мваць, абмяжо́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)