Diamánt

m -en, -en алма́з; брылья́нт; дыяме́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мадыфіка́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Відазмяненне чаго‑н., якое адзначаецца з’яўленнем новых уласцівасцей.

2. Прадмет або з’ява, якія падвергліся такому відазмяненню. Алмаз — мадыфікацыя вугляроду.

[Лац. modificatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыяме́нт м.

1. разг. (минерал) алма́з;

2. уст. (брильянт) диама́нт;

3. тип. диама́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыяме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. (часцей у паэт. мове). Алмаз, брыльянт. То не скарб дарагі над зямлёй — То праменняў блішчаць, дыяменты. Бядуля.

2. Від дробнага шрыфту.

[Фр. diamant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адама́нт

(гр. adamas, -antos)

тое, што і алмаз 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карбана́т, ‑у, М ‑наце, м.

Спец.

1. Соль вугальнай кіслаты (сода, паташ і інш.).

2. Мінералы, якія з’яўляюцца вуглякіслымі солямі розных металаў.

3. Чорны алмаз дробназярністай будовы, які прымяняецца для бурэння, шліфоўкі.

[Ад лац. carbo, carbonis — вугаль.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адама́нт (БРС), ст.-бел. адамант ’алмаз’ (пач. XVII ст.) (Булыка, Запазыч.). Запазычанне з ст.-слав. адамантъ, якое ў сваю чаргу са ст.-грэч. ἀδάμας, ‑αντος. Фасмер, 1, 61; Шанскі, 1, А, 45.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

uncut [ˌʌnˈkʌt] adj.

1. з неразрэ́занымі а́ркушамі (пра кнігу)

2. по́ўны, нескаро́чаны, без купю́р (тэкст)

3. нешліфава́ны, негранёны, неапрацава́ны (алмаз)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

брылья́нт

(фр. briliant = літар. бліскучы)

ппучна агранёны і адшліфаваны алмаз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

diament, ~u

м. дыямент; алмаз;

czarny diament — чорнае золата (вугаль)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)