alfabet, ~u

м. алфавіт; азбука; букар; букаўнік;

alfabet głuchoniemych — азбука глуханямых;

Morse’a — азбука Морзэ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

алфаві́т, ‑а, М ‑віце, м.

Сукупнасць літар якой‑н. пісьменнасці, размешчаных у пэўным парадку; азбука. Беларускі алфавіт. Лацінскі алфавіт.

[Грэч. alpha і beta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Mórsealphabet

n -(e)s а́збука Мо́рзе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Alphabét

n -s, -e алфаві́т, а́збука

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

алфавіт, азбука / азбука Морзе: марзянка (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

дактылало́гія

(ад дактыла- + -логія)

спосаб размовы глуханямых пры дапамозе пальцаў рук; ручная азбука.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

семафо́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да семафора (у 1 знач.). Семафорныя агні.

2. Які служыць для падачы сігналу семафорам (у 2 знач.); звязаны з выкарыстаннем семафора (у 2 знач.). Семафорны флажок. Семафорная азбука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ABC

азбука; асновы; пачаткі;

ABC dziennikarstwa — асновы журналістыкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Abc, A-B-C

[a:be:'tse:]

n -, -

1) а́збука, алфаві́т

nach dem ~ órdnen — размяшча́ць у алфавітным пара́дку

2) перан. а́збука, пача́так

noch im ~ stéhen* — паўтара́ць азы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ABC [ˌeɪbi:ˈsi:] n.

1. алфаві́т; а́збука

2. асно́вы (чаго-н.);

the ABC of physics асно́вы фі́зікі

♦

as easy as ABC ве́льмі про́ста, элемента́рна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)