пакаці́ць, -качу́, -ко́ціш, -ко́ціць; -ко́чаны; зак.

1. што. Прымусіць каціцца.

П. бервяно.

2. Хутка паехаць, адправіцца куды-н. (разм.).

Машына пакаціла ў бок горада.

Яны пакацілі на поўдзень.

3. каго-што. Паваліць, прымусіць упасці (разм.).

Ён пакаціў мяне на зямлю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правадні́к¹, -а́, мн. -і, -о́ў, м.

1. Той, хто паказвае дарогу.

Адправіцца ў дарогу з правадніком.

2. Чыгуначны служачы, які суправаджае вагон.

Брыгада праваднікоў.

3. Спецыяліст, які працуе са службовым сабакам.

П. з вышуковым сабакам.

|| ж. правадні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

silent majority [ˌsaɪləntməˈdʒɒrəti] n. the silent majority маўклі́вая бо́льшасць; joc. насе́льнікі таго́ свету

♦ join the silent majority адпра́віцца да про́дкаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адпраўле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. адпраўляць — адправіць (у 1–4 знач.) і адпраўляцца — адправіцца.

2. Спец. Тое, што пасылаецца, адпраўляецца поштай. Паштовыя адпраўленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́брацца, -беруся, -берашся, -берацца; -берыся; зак.

1. З цяжкасцямі выйсці, выехаць адкуль-н.

В. з натоўпу.

В. з бяды (перан.).

2. Выселіцца, перабрацца.

В. на другую кватэру.

3. Знайсці час, магчымасць адправіцца куды-н. (разм.).

В. ў кіно.

|| незак. выбіра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

махну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

1. гл. махаць.

2. Кінуцца куды-н. (разм.).

М. цераз плот.

3. Адправіцца, паехаць куды-н. (разм.).

М. на поўдзень.

◊

Махнуць рукой на каго-што (разм.) — перастаць звяртаць увагу на каго-, што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пусці́цца, пушчу́ся, пу́сцішся, пу́сціцца; зак., у што і з інф.

1. Адправіцца куды-н.

П. ў далёкую дарогу. П. бягом.

2. Пачаць рабіць што-н. у адпаведнасці са значэннем назоўніка або інфінітыва.

П. ў скокі.

П. ў спрэчкі.

П. разважаць.

|| незак. пуска́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

áusreisen

vi (s) ад’язджа́ць (за мяжу); адпра́віцца ў даро́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адпраўля́цца несов.

1. в разн. знач. отправля́ться; см. адпра́віцца;

2. страд. отправля́ться; отсыла́ться; препровожда́ться; соверша́ться; см. адпраўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сенако́с, -су м., в разн. знач. сеноко́с;

пача́ўся с. — начался́ сеноко́с;

адпра́віцца на с. — отпра́виться на сеноко́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)