Verbum

прычы́ннасць, -і, ж.

1. Датычнасць, дачыненне да чаго-н.

Мець п. да справы.

2. У філасофіі: узаемная сувязь з’яў, ва ўзнікненні і развіцці якіх адна служыць прычынай чаго-н., а другая — вынікам, адна параджаецца другой.

міліме́тр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Адна тысячная частка метра.

|| прым. міліметро́вы, -ая, -ае.

дэцы...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. адна дзясятая, напр.: дэцыбел, дэцылітр, дэцыметр.

пранудзі́цца, -уджу́ся, -ўдзішся, -ўдзіцца; зак.

Правесці які-н. час нудзячыся.

Увесь вечар пранудзілася адна дома.

прасумава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; зак.

Правесці які-н. час сумуючы.

Увесь вечар прасумавала адна.

мілігра́м, -а, мн. -ы, -гра́м і -аў, м.

Адна тысячная частка грама.

|| прым. міліграмо́вы, -ая, -ае.

вогнепакло́нства, -а, н.

Культ агню як адна з форм першабытнага абагаўлення прыроды.

|| прым. вогнепакло́нніцкі, -ая, -ае.

паўрадко́ўе, -я, мн. -і, -яў, н. (спец.).

Адна з дзвюх частак вершаванага радка, раздзеленага паўзай (цэзурай).

смехата́, -ы́, ДМ -хаце́, ж. (разм.).

Нешта смешнае, вартае насмешкі.

З гэтых дзяцей адна с.!