адме́нены

1. отменённый;

2. прост. заменённый, переменённый;

1, 2 см. адмяні́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скасава́ць ‘адмяніць, ліквідаваць’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Байк. і Некр.), ‘ліквідаваць, знішчыць’ (Касп., Сл. ПЗБ, Бяльк., ТС). Да касаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

памі́лаваць, -лую, -луеш, -луе; -луй; -лаваны; зак., каго (што).

1. Дараваць каму-н. віну, пашкадаваць.

Не памілуе вас за гэта бацька.

2. Адмяніць або змякчыць пакаранне асуджанаму.

П. асуджанага.

|| наз. памі́лаванне, -я, н. (да 2 знач.).

Просьба аб памілаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

odwołać

зак.

1. адазваць;

2. адмяніць;

odwołać zebranie — адмяніць (адкласці) сход;

3. адклікаць;

odwołać posła — адклікаць дэпутата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Неадме́нны ’абавязковы; пастаянны’ (ТСБМ). Меркаванні Баханькова (Весці АН БССР, 1981, 1, 120) аб калькаванні ў беларускай літаратурнай мове рус. непременный ’тс’ могуць адносіцца толькі да ужывання слова ў адміністрацыйнай сферы (неадменны сакратар = непременный секретарь, пасада ў дарэвалюцыйнай Расіі), паколькі неадменны ’абавязковы, які нельга адмяніць’ фіксуецца яшчэ Насовічам: неодменное даю слово (333).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

skasować

зак.

1. адмяніць; скасаваць;

2. прабіць, пагасіць, пракампасціраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

unieważnić

зак. адмяніць, скасаваць, ануляваць;

unieważnić legitymację — ануляваць пасведчанне асобы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uchylić

зак.

1. прыпадняць;

uchylić kapielusza — прыпадняць капялюш;

2. прыадкрыць; прачыніць;

uchylić okno — прачыніць акно;

3. адхіліць; адмяніць;

uchylić zakaz kąpieli — адмяніць забарону купацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áusladen

*

1.

vt

1) выгружа́ць; разгружа́ць

2) разраджа́ць (зброю) vi (s)

3) буд. высо́ўвацца наве́рх

4) разм. адмяні́ць запрашэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ВАН МАН

(45 да н.э. — 6.10.23 н.э.),

старажытнакітайскі дзярж. дзеяч, імператар (9—23 н.э.). У 8 да н.э. стаў вышэйшым саноўнікам («да сы ма») імперыі Хань. Ажыццявіўшы ў снеж. 8 н.э. дварцовы пераварот, абвясціў сябе імператарам новай дынастыі Сінь. Правёў рэформы: ліквідаваў прыватную ўласнасць на зямлю, забараніў куплю-продаж зямлі і рабоў і інш. Аднак пад націскам багатых землеўладальнікаў вымушаны быў іх адмяніць. Забіты ў час нар. паўстання, якое пачалося ў краіне ў 15 н.э.

т. 3, с. 503

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)