domyć

зак. дамыць; адмыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аджлу́кціць, ‑кчу, ‑кціш, ‑кціць; зак., што.

Разм.

1. Апрацаваць, адмыць жлукчаннем. Аджлукціць бялізну.

2. Прагна адпіць з якой‑н. пасудзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамы́цца, ‑мыюся, ‑маешся, ‑маецца; зак.

1. Закончыць мыцца; памыцца поўнасцю.

2. (з адмоўем). Цяжка адмыць. Запэцкаюцца рукі ў чарніла — не дамыешся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

состира́ть сов., разг.

1. (отстирать) змыць, адмы́ць;

2. (повредить при стирке) пасціра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замы́ць, -мы́ю, -мы́еш, -мы́е; -мы́ты; зак., што.

1. Адмыць (забруджанае месца).

З. пляму.

2. Сапсаваць, кепска мыючы, бялізну.

З. пляму.

З. сарочку.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Занесці чым-н.

Яму ў рэчцы замыла (безас.) пяском.

|| незак. замыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмыва́ць несов., в разн. знач. отмыва́ть; (удалять грязь, стирая — ещё) отсти́рывать; см. адмы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

doszorować

зак. дашараваць, адшараваць, адмыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sprać

зак.

1. адмыць;

2. разм. адлупцаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пазамыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Адмыць, замыць усе плямы, не мыючы ўсёй адзежы.

2. Сапсаваць частым ці няўмелым мыццём усё, многае. Пазамываць бялізну.

3. Занесці пяском усё, многае. Пазамывала паводка вусці рэк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шмарава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; незак.

Разм. Націрацца, намазвацца чым‑н. Шмаравацца шкіпінарам. // Церціся, скрэбціся чым‑н. Як ні шмараваліся нашы хлопцы венічкамі ў Анупрэя, а жывіцу, што папрыставала да цела, чыста адмыць не маглі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)