отколо́ть​II сов. (отшпилить) адкало́ць, мног. паадко́лваць, адшпілі́ць, мног. паадшпі́льваць, паадшпіля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отколо́ть​I сов.

1. (отделить ударом) адкало́ць, мног. паадко́лваць; (лучину, щепку) адшчапі́ць, мног. паадшчэ́пліваць, паадшчапля́ць;

2. (сделать или сказать что-л. неожиданное) прост. урэ́заць;

3. перен. адкало́ць;

отколо́ть оле́ня от ста́да адкало́ць але́ня ад ста́тка;

◊

отколо́ть шту́ку урэ́заць шту́ку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адко́латы I отко́лотый, отшпи́ленный

адко́латы II отко́лотый; см. адкало́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адко́лваць I несов. отка́лывать, отшпи́ливать

адко́лваць II несов. отка́лывать; см. адкало́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адшчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

1. Аддзяліць, адкалоць.

А. трэску.

2. Адкінуць кручок, зашчапку; адчыніць, адкрыць.

А. кручок.

3. Адшпіліць, адняць прышчэпленае.

А. шпільку.

|| незак. адшчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае і адшчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. адшчэ́пліванне, -я, н., адшчапля́нне, -я, н. і адшчапле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

utrącić

зак.

1. адбіць, адкалоць;

2. разм. адхіліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адшчапі́ць

1. (адкалоць) ábspalten vt, ábsplittern vt;

2. (кручок, клямку) lösen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абкало́ць ​1, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., што.

Адбіць, адкалоць кавалкамі што‑н. з чаго‑н. Абкалоць лёд у калодзежы.

абкало́ць ​2, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., што.

Пакалоць чым‑н. вострым вакол чаго‑н. ці па ўсёй паверхні чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мана́, ‑ы, ж.

Наўмыснае скажэнне праўды, ісціны; няпраўда, хлусня. [Лёшка] так маніў, што праз дзень-два і сам ужо верыў у сваю ману. Пянкрат. [Чмаруцька] і сапраўды мог такое адкалоць, што і не дабярэшся, дзе пачынаецца мана, дзе канчаецца праўда. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obtłuc

зак.

1. адбіць; адкалоць; абабіць;

2. разм. пабіць; набіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)