аддава́ць гл аддаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

з’ядзе́нне ср.: адда́ць на з. отда́ть на съеде́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адда́дзены о́тданный; пре́данный; обречённый; определённый; см. адда́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераўступі́ць, ‑ступлю, ‑ступіш, ‑ступіць; зак., што.

Аддаць, уступіць каму‑н. за тую ж цану што‑н. купленае. // Аддаць, уступіць што‑н. сваё другому.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

почи́нка ж. папра́ўка, -кі ж.; рамо́нт, -ту м.;

отда́ть в почи́нку адда́ць папра́віць (адда́ць у папра́ўку, у рамо́нт).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задарма́, прысл. (разм.).

1. Бясплатна, дарма.

Аддаць з.

Купіць з. (вельмі танна).

2. Без падставы, патрэбы, дарэмна.

З. ўпікнуць чалавека.

З. рызыкаваць жыццём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адда́ча, -ы, ж.

1. гл. аддаць.

2. Тое, што і каэфіцыент карыснага дзеяння (спец.).

3. перан. Карысны вынік работы.

Працаваць з поўнай аддачай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паддаўкі́, -о́ў (разм.).

У выразе: у паддаўкі (гуляць) — пра гульню ў шашкі, у якой выйграе той, каму ўдалося аддаць праціўніку ўсе свае шашкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адда́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аддаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Андава́ць (Жд.), анда́ць (Арх. Бяльк.). З аддава́ць, адда́ць у выніку дысіміляцыі дд > нд.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)