пераўступі́ць, ‑ступлю, ‑ступіш, ‑ступіць; зак., што.

Аддаць, уступіць каму‑н. за тую ж цану што‑н. купленае. // Аддаць, уступіць што‑н. сваё другому.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

почи́нка ж. папра́ўка, -кі ж.; рамо́нт, -ту м.;

отда́ть в почи́нку адда́ць папра́віць (адда́ць у папра́ўку, у рамо́нт).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

паддаўкі́, -о́ў (разм.).

У выразе: у паддаўкі (гуляць) — пра гульню ў шашкі, у якой выйграе той, каму ўдалося аддаць праціўніку ўсе свае шашкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

задарма́, прысл. (разм.).

1. Бясплатна, дарма.

Аддаць з.

Купіць з. (вельмі танна).

2. Без падставы, патрэбы, дарэмна.

З. ўпікнуць чалавека.

З. рызыкаваць жыццём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адда́ча, -ы, ж.

1. гл. аддаць.

2. Тое, што і каэфіцыент карыснага дзеяння (спец.).

3. перан. Карысны вынік работы.

Працаваць з поўнай аддачай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адда́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аддаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Андава́ць (Жд.), анда́ць (Арх. Бяльк.). З аддава́ць, адда́ць у выніку дысіміляцыі дд > нд.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hand in

уручы́ць, адда́ць каму́ асабі́ста

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

адда́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. аддаць (у 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забыццё, -я́, н.

1. Стан, пры якім чалавек траціць памяць.

Упасці ў з.

2. Стан непрытомнасці, трызнення.

Разам наплывае з.

◊

Аддаць забыццю — лічыць забытым што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)