аддале́нне ср.

1. отдале́ние, удале́ние;

2. отдале́ние;

3. отдале́ние, отта́лкивание;

1-3 см. аддаля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zrażać

незак. аддаляць ад сябе; настройваць супраць сябе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аддале́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аддаляць — аддаліць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. аддаляцца — аддаліцца.

2. Месца, якое знаходзіцца на значнай адлегласці ад чаго‑н. Далей разлягаліся лугі з магутнымі дубамі, што, як вартавыя, стаялі ў аддаленні адзін ад аднаго. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verfrémden

1.

vi (s) рабі́цца чу́жым

2.

vt рабі́ць чу́жым, аддаля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

oddalać

незак.

1. аддаляць;

2. адпраўляць, звальняць, здымаць з пасады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

estrange

[ˈestreɪndʒ]

v.t.

1) адчужа́ць, адштурхо́ўваць, аддаля́ць

2) пакіда́ць, адыхо́дзіць ад чаго́

estranged from politics — адыйшо́ў ад палі́тыкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адчужа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Выклікаць адчужанасць, рабіць далёкім каму‑н.; аддаляць. Поўнач у нейкай ступені робіць чалавека ідэалістам, але калі і адчужае яго ад людзей, дык затым толькі, каб зноў прылучыць да іх. М. Стральцоў.

2. Спец. Адбіраць на падставе закону ў каго‑н. якую‑н. маёмасць у карысць дзяржавы або грамадскіх арганізацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отта́лкивать несов.

1. адпіха́ць, адпі́хваць, адшту́рхваць;

2. перен. (отдалять, отстранять) адшту́рхваць, аддаля́ць; (вызывать отвращение, неприязнь) адваро́чваць, выкліка́ць агі́ду, непрыя́знасць (у каго́);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддаля́цца несов.

1. отдаля́ться, удаля́ться;

2. перен. отдаля́ться, отклоня́ться;

1, 2 см. аддалі́цца;

3. страд. отдаля́ться; удаля́ться; отта́лкиваться; см. аддаля́ць 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

alienate

[ˈeɪliəneɪt]

v.t.

1) адчужа́ць, адштурха́ць, аддаля́ць ад сябе́; настро́йваць, настаўля́ць супро́ць сябе́

to alienate public opinion — наста́віць публі́чную ду́мку су́праць сябе́

2) перада́ць пра́ва ўла́снасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)