Панца́к ’круглыя ячныя крупы; суп з такіх круп’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сцяшк.), панса́к (Др.-Падб., Сержп. Грам., Сцяшк., З нар. сл.), панца́к, панса́к, пэнца́к (Сл. ПЗБ) ’тс’, па́нцыр ’жалобная каша’ (Сцяшк. Сл.). Запазычанне з польск. (Шат., 200) дыял.pęcak (агульна-польск.pęczak), якое ад pęcznieć ’набракаць, напухаць’ (гл. Брукнер, 408).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
prevalence
[ˈprevələns]
n.
шыро́кая распаўсю́джанасьць, пашы́ранасьць f.
the prevalence of complaints about the weather — агу́льна пашы́ранае нарака́ньне на надво́р’е
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
усе...(атаксама уся...).
Першая састаўная частка складаных слоў, якая: 1) адпавядае па значэнню займенніку увесь (уся), усе і паказвае, што дзеянне і ўласцівасць, выражаныя другой часткай слова, пашыраюцца на ўсіх, напрыклад: усеагульны, усебаковы, а таксама сведчыць, што з’ява, прадмет, названыя азначальным словам, бяруцца ў аб’ёме чаго‑н., у межах чаго‑н. (адпавядае па значэнню слову «агульна...»), напрыклад: усенародны, усеславянскі, усесаюзны; 2) абазначае паўнату якасці, выражаную другой часткай слова, напрыклад: усеўладны, уселітасцівы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
accredited
[əˈkredɪtɪd]
adj.
агу́льнаабо́ афіцы́йна прызна́ны
an accredited authority in mathematics — агу́льнапрызна́ны аўтарытэ́т у матэма́тыцы
accredited school — шко́ла прызна́ная адпаве́днымі ўла́дамі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ventilate
[ˈventəleɪt]
v.
1) вэнтылява́ць, праве́трываць
We ventilate a room by opening windows — Мы праве́трываем пако́й, адчыня́ючы во́кны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
generalize
[ˈdʒenərəlaɪz]1.
v.t.
1) абагульня́ць, падво́дзіць пад агу́льны зако́н, гру́пу
2) выво́дзіць агу́льнае пра́віла з паасо́бных фа́ктаў
3) папулярызава́ць, уво́дзіць у агу́льны ўжы́так
2.
v.i.
1) рабі́ць агу́льныя высно́вы
2) гавары́ць агу́льна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фарма́цыя, ‑і, ж.
1. Пэўная ступень, стадыя ў развіцці чалавечага грамадства, якая характарызуецца ўласцівым толькі ёй спосабам вытворчасці і адпаведнай гэтаму спосабу надбудовай. Заслуга Маркса ў распрацоўцы тэорыі навуковага камунізма заключаецца ў тым, што ён даў характарыстыку асноўных рыс камуністычнага грамадства. Ён упершыню паказаў, што сацыялізм і камунізм уяўляюць сабою не розныя грамадска-эканамічныя фармацыі, а толькі дзве фазы аднаго і таго ж камуністычнага грамадства, заснаванага на адным і тым жа спосабе вытворчасці.Лушчыцкі.Калгасны лад выхаваў селяніна новай фармацыі, вывеў яго на шырокую арэну грамадскага жыцця.«Звязда».
2.Спец. Комплекс генетычна звязаных горных парод аднаго часу і спосабу ўтварэння. Юрская фармацыя.
3.Спец. Раслінныя згрупаванні, якія характарызуюцца адным або некалькімі агульна-біялагічнымі відамі.
[Лац. formatio — утварэнне, від.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
generally
[ˈdʒenərəlɪ]
adv.
1) у бальшыні́ выпа́дкаў, звыча́йна
He is generally on time — Ён звыча́йна прыхо́дзіць у ча́с
2) агу́лам, шыро́ка
3) агу́льна, у агу́льных ры́сах, без падрабя́знасьцяў і дэта́ляў
generally speaking — агу́лам ка́жучы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)