папуска́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. каго. Пусціць куды-н. усіх, многіх.

П. коней у авёс.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Даць парасткі.

Таполя папускала парасткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Авясе́ц ’каласоўнік Bromus L.’ (Інстр. II) < *ovьs‑ьcь? да авёс. Параўн. авясец ’памяншальна да авёс’ (Бяльк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аўсю́к, ‑у, м.

Аднагадовая расліна сямейства злакавых; пустазелле, падобнае на авёс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паса́дны ’галоўны, асноўны’ (Яруш.), пасадны авёс ’авёс для кармлення каня ў дарозе’ (веткі, Мат. Гом.). З польск. posada ’аснова, фундамент’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дамалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., што.

Закончыць малацьбу чаго‑н. Дамалаціць грэчку. Дамалаціць авёс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; незак., што.

Складаць у торцы (тарпы). Тарпаваць жыта. Тарпаваць авёс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манта́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

Разм. Неразумна траціць што‑н.; марнатравіць. [Даніла:] — Скажаш, каб авёс не мантачылі. Ворыва хутка. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратупаце́ць, ‑пачу, ‑почаш, ‑поча; зак.

Тое, што і пратупаць (у 1 знач.). Прашамацеў авёс, пратупацелі капыты — і ўсё заціхла. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dożynać

незак. дажынаць;

dożynać owies (рэдка owsa) — дажынаць авёс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мятлі́сты, ‑ая, ‑ае.

Такі, як мяцёлка, пышны. Зусім не відаць Агаткі: вусаты ячмень з аднаго боку, з другога — мятлісты авёс. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)