по́месный с.-х. мяша́ны;

по́месные о́вцы мяша́ныя аве́чкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руно́, -а́, н. (спец.).

Шэрсць авечкі.

Тонкае р.

Залатое р. (перан.: пра багацце; кніжн. [паводле старажытнага міфа пра герояў, якія ажыццявілі падарожжа ў Калхіду ў пошуках залатога руна чароўнага барана]).

|| прым. ру́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bleat​1 [bli:t]n. бляя́нне (авечкі, казы); мы́канне (цяляці)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пазво́дзіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзіцца; зак.

Звесціся, перастаць існаваць — пра ўсіх, многіх.

Пазводзіліся ў нас танкарунныя авечкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

курдзю́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Тлушчавае адкладанне каля хваста ў некаторых парод авечак.

|| прым. курдзю́чны, -ая, -ае.

Курдзючныя авечкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыге́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

Футра, вырабленае са шкуры авечкі цыгейскай пароды.

Каўнер з цыгейкі.

|| прым. цыге́йкавы, -ая, -ае.

Цыгейкавая шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пустаро́гі, -ая, -ае.

3 пустымі рагамі, якія ўяўляюць сабой адросткі лобных касцей, пакрытых рагавым рэчывам.

Сямейства пустарогіх (наз.: авечкі, козы, антылопы і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́тнасць, ‑і, ж.

Фізіялагічны стан котнай авечкі, казы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драбнашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.

З кароткай шэрсцю, воўнай. Драбнашэрсныя авечкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаба́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.

Быць чабаном; пасвіць авечкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)