цыге́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

Футра, вырабленае са шкуры авечкі цыгейскай пароды.

Каўнер з цыгейкі.

|| прым. цыге́йкавы, -ая, -ае.

Цыгейкавая шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пустаро́гі, -ая, -ае.

3 пустымі рагамі, якія ўяўляюць сабой адросткі лобных касцей, пакрытых рагавым рэчывам.

Сямейства пустарогіх (наз.: авечкі, козы, антылопы і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́тнасць, ‑і, ж.

Фізіялагічны стан котнай авечкі, казы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драбнашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.

З кароткай шэрсцю, воўнай. Драбнашэрсныя авечкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаба́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.

Быць чабаном; пасвіць авечкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жва́чны, -ая, -ае.

1. Які жуе жвачку.

Жвачныя жывёлы.

2. у знач. наз. жва́чныя, -ых. Падатрад млекакормячых атрада парнакапытных (авечкі, козы, буйная рагатая жывёла і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бляя́нне н Blöken n -s (авечкі), Méckern n -s (казы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пазво́дзіцца, ‑дзіцца; зак.

Звесціся, перастаць існаваць — пра ўсіх, многіх. Пазводзіліся авечкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муро́г, -рагу́, м.

1. Сухадольная сакавітая трава высокай кармавой якасці.

Авечкі прагна шчыпалі м.

2. Сена з такой травы.

Духмяны м.

|| прым. муро́жны, -ая, -ае.

М. пах мядункі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сощипа́ть сов., разг. сашчыпа́ць;

о́вцы сощипа́ли всю траву́ аве́чкі сашчыпа́лі ўсю траву́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)