zrzeszyć

зак. аб’яднаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інтэграва́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што.

1. Аб’яднаць (аб’ядноўваць) часткі чаго-н. у адно цэлае (спец.).

2. У матэматыцы: знайсці (знаходзіць) інтэграл дадзенай функцыі.

|| наз. інтэграва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

федэры́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

Аб’яднаць (аб’ядноўваць) у адзіную дзяржаву на федэратыўных пачатках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

картэлява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак. і незак., што.

Аб’яднаць (аб’ядноўваць) у картэль. Картэляваць прадпрыемствы. Картэляваць прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэстава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Аб’яднаць (аб’ядноўваць) у трэст, у трэсты. Трэставаць прадпрыемствы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіндыкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Аб’яднаць (аб’ядноўваць) у сіндыкат (у 1 знач.). Сіндыкаваць прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макрараён, ‑а, м.

Спец. Найбольшая адзінка, у якую можна аб’яднаць па якіх‑н. прыкметах розныя мясцовасці пры раяніраванні; проціл. мікрараён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zespolić

зак. аб’яднаць; злучыць, згуртаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аб’ядна́нне ср.

1. объедине́ние;

2. объедине́ние, сплоче́ние;

1, 2 см. аб’ядна́ць;

3. (организация) объедине́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аб’..., прыстаўка (гл. а... ​1).

Ужываецца замест «а... ​1», «аб...» перад галоснымі «е», «ё», «і», «я»: аб’есці, аб’ём аб’інець, аб’явіць, аб’яднаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)