кля́твенны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да клятвы; пацверджаны клятвай. Клятвеннае абяцанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

promise​1 [ˈprɒmɪs] n.

1. абяца́нне;

give/make a promise дава́ць абяца́нне, абяца́ць;

keep/break a promise выко́нваць/паруша́ць абяца́нне

2. перспекты́ва, надзе́я;

She shows promise. Яна падае надзеі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

обетова́ние ср., уст., высок. запаве́т, -ту м., абяца́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абяца́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Абяцанне (часцей нявыкананае).

Абяцанкі-цацанкі, а дурню радасць (прыказка).

◊

Карміць абяцанкамі каго (разм., неадабр.) — даваць абяцанні што-н. зрабіць, але не выконваць іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

przyrzeczenie

н. абяцанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

obietnica

obietnic|a

ж. абяцанне;

dotrzymać ~y — стрымаць абяцанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Gelöbnis

n -ses, -se (урачы́стае) абяца́нне

ein ~ áblegen [tun*] — даць урачы́стае абяца́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зака́яцца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Даць сабе слова, абяцанне не рабіць чаго‑н. у далейшым; зарачыся. Закаяцца піць гарэлку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zúsicherung

f -, -en запэўніванне; абяца́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

факі́р, ‑а, м.

1. Мусульманскі вандроўны манах, які даў абяцанне жабраваць; дэрвіш.

2. Еўрапейская назва вандроўных фокуснікаў, якія дэманструюць розныя цуды.

[Араб. fagīr — бядняк, жабрак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)