1. усклада́нне, наклада́нне (абавязку, штрафу і да т.п.)
2. абклада́нне, пада́так
3. празме́рнае патрабава́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дэантало́гія, ‑і, ж.
1. Прафесіянальная этыка медыцынскіх работнікаў, прынцыпы іх паводзін, накіраваныя на максімальнае павышэнне карыснасці лячэння.
2. Раздзел этыкі, у якім разглядаюцца праблемы абавязку і абавязковага.
[Ад грэч. déon, déontos — патрэбнае, належнае і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падзві́жніцтва, ‑а, н.
1. Лад жыцця падзвіжніка.
2. Самаадданасць. Высокая патрабавальнасць да сябе і да другіх, разуменне літаратурнай працы як высакароднага абавязку і своеасаблівага падзвіжніцтва праходзіць праз усю кнігу [М. Лужаніна «Вачыма часу»].Бугаёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штотыднёвы, ‑ая, ‑ае.
Які бывае, адбываецца, праводзіцца і пад. кожны тыдзень. [Адам:] На нашым абавязку ляжыць складанне штотыднёвых справаздач спецыяльна па дыверсіях.Лынькоў.// Які выходзіць, выдаецца раз у тыдзень. Штотыднёвая газета.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
civic-minded
[ˈsɪvɪk,maɪndɪd]
adj.
грама́дзкі, з пачуцьцём грама́дзкага абавя́зку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Pflíchtverletzung
f -, -en парушэ́нне абавя́зку, невыкана́нне абавя́зкаў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ВАЛАНЦЁР
(франц. volontaire),
асоба, якая добраахвотна паступіла на ваен. службу. У некаторых дзяржавах сістэма валанцёрства была асн. спосабам камплектавання арміі (напр., у Вялікабрытаніі да 1-й сусв. вайны). З увядзеннем абавязку воінскага страціла сваё значэнне і засталася як дадатак да рэгулярнай арміі, пераважна ў ваен.час. Закон Рэспублікі Беларусь «Аб усеагульным воінскім абавязку і ваеннай службе» ад 5.11.1992 прадугледжвае прыём у армію грамадзян, якія добраахвотна паступаюць на ваен. службу.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
прася́кнуцца (чым) сов. прони́кнуться; преиспо́лниться (чем, чего);
п. усведамле́ннем абавя́зку — прони́кнуться созна́нием до́лга;
п. пава́гаю — преиспо́лниться уваже́нием (уваже́ния)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВО́ІНСКАЯ СЛУ́ЖБА,
выкананне грамадзянамі ўстаноўленага законам абавязку воінскага. У Рэспубліцы Беларусь воінская служба — канстытуцыйны абавязак грамадзян і актыўная форма выканання імі свайго доўгу па абароне Айчыны. Праходжанне яе вызначаецца законам аб воінскім абавязку і ваен. службе і інш.заканад. актамі. На Беларусі воінская служба складаецца з абавязковай ваеннай службы і службы ў запасе. У некаторых краінах рэгламентуецца законамі аб воінскай павіннасці, а таксама кантрактамі, якія заключаюцца на пэўны тэрмін пры найме на воінскую службу.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
абурэ́нне, ‑я, н.
Вельмі моцнае незадавальненне, гнеў. Поўныя гневу і абурэння, яны [творы] былі накіраваны супраць несправядлівасці самадзяржаўна-памешчыцкага ладу.Казека.[Віка].. не цярпела інтэнданта; але па строгаму абавязку не магла выказаць свайго абурэння.Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)