устапы́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Падняць уверх валасы, шэрсць, шчаціну і пад.; натапырыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фашыніза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Умацаванне плацін, дарог і пад. шляхам абнясення фашынамі. Фашынізацыя насыпу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фетр, ‑у, м.

Лепшы гатунак лямцу, які ідзе на выраб капелюшоў, валёнак і пад.

[Фр. feutre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хале́рык, ‑а, м.

Тэмпераментны, неўраўнаважаны чалавек, які лёгка ўзбуджаецца пад уздзеяннем якіх‑н. уражанняў.

[Ад грэч. cholē — жоўць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарпа́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца чэрпаннем (на прыісках, у папяровай прамысловасці і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасція́русны, ‑ая, ‑ае.

З шасцю ярусамі, гарызантальна размешчанымі адзін пад другім. Шасціярусная зорная тэраса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шрыфты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак-графік, які стварае шрыфтавыя загалоўкі, надпісы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штаг, ‑а, м.

Спец. Канат, трос, які ўтрымлівае ад падзення мачту, стэньгу і пад.

[Гал. stag.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчы́лісты, ‑ая, ‑ае.

Які мае шмат шчылін, дзірак і пад. Шчылістая падлога. Шчылістыя дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзадэ́рма, ‑ы, ж.

Слой клетак, які звычайна знаходзіцца непасрэдна пад эпідэрмісам у карэннях раслін.

[Грэч. éxō і dermá — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)