ды́скант

(п.-лац. discantus)

1) высокі дзіцячы голас, а таксама спявак з такім голасам;

2) падгалосак пад асноўным голасам у беларускіх і ўкраінскіх народных песнях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)