ко́ўзка, безас. у знач. вык.
Разм. Пра слізкую дарогу ў час галалёдзіцы або дажджу. Ісці было коўзка, і Арына моцна трымалася за Міхала. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упо́плеч, прысл.
Разм. Тое, што і поплеч. Ісці ўпоплеч. □ Стань жа ўпоплеч, мой друг, і на хвілю замры! Гілевіч.
•••
З векам упоплеч гл. век.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
toil2 [tɔɪl] v. fml or lit. (at/over)
1. ця́жка працава́ць (над); парабкава́ць
2. валачы́ся, ледзь ісці́, цягну́цца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
unable [ʌnˈeɪbl] adj. няздо́льны;
be unable не магчы́, не мець магчы́масці;
I’m unable to walk. Я не магу ісці.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
sunąć
незак. рухацца, пасоўвацца, ісці;
łódź sunie po spokojnej fali jeziora — лодка пасоўваецца па спакойнай паверхні возера;
sunąć bezszelestnie — бясшумна рухацца (ісці)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ківа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.
1. Рытмічна хістацца з боку ў бок або зверху ўніз.
Галінкі ківаюцца на ветры.
2. Ісці з цяжкасцю, хістаючыся (ад стомы, хваробы і пад.).
Ледзь ківаецца стары дзядок.
|| аднакр. кіўну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся (да 1 знач.).
|| наз. ківа́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. Ісці, рухацца (разм.).
С. упэўненым крокам.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прасцірацца, даходзіць да якой-н. мяжы, узроўню і пад.
Раўніна сягае аж да ракі.
Мае думкі далёка сягаюць (перан.).
|| зак. сягну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, сегняце́, -ну́ць; -ні́?
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Дэ́баць ’ісці, дыбаць’ (Сцяц., Бяльк.). Дыялектная форма (змена ы > э) дзеяслова ды́баць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kierować się
незак.
1. накіроўвацца; ісці;
kierować się w stronę rzeki — ісці ў бок ракі;
kierować się ku domowi — ісці дадому;
2. кіравацца;
kierować się bezinteresownością — кіравацца бескарыслівасцю;
kierować się uczuciem (rozsądkiem) — кіравацца пачуццём (розумам)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Зашля́паць ’наслядзіць’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. шляпаць, шлёпаць. Рус. зашаляпать ’пачаць ісці па гразі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)