акты́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзейны, энергічны; проціл. пасіўны. Актыўны член прафсаюза. □ Мэта савецкіх літаратараў адна — быць актыўнымі прапагандыстамі ідэй камуністычнай партыі. «Звязда».
2. Які хутка развіваецца. Актыўны працэс у лёгкіх.
•••
Актыўнае выбарчае права гл. права.
Актыўны рахунак гл. рахунак.
Актыўны баланс гл. баланс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фарысе́й, ‑я, м.
1. У Старажытнай Іудзеі — член рэлігійна-палітычнай партыі, якая абараняла інтарэсы заможных і вызначалася фанатызмам і крывадушшам.
2. перан. Ханжа, крывадушнік. [Лабановіч пра сябе:] А ён... проста — манюка, хітрэц, фарысей, ашуканец,.. фальшываманетчык, бо выдае сябе не за тое, што ён ёсць... Колас.
[Ад стараж.-яўр. pārāš.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ра́тман 1 гіст. ст.-бел. ’член магістрата старажытнай Рыгі’ (Ст.-бел. лексікон; Карскі, 1, 204), упершыню фіксуецца ў 1300 г. (Булыка, Запазыч.). Непасрэднае запазычанне з с.-н.-ням. râtman ’тс’, параўн. Фасмер, 3, 447.
Ра́тман 2 ’старшы над плытагонамі, які кіруе праводкай плытоў праз небяспечныя месцы’ (зах.-палес., Кольб.). Гл. ротман.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
байска́ўт
(англ. boy-scout, ад boy = хлопчык + scout = разведчык)
член скаўцкай арганізацыі хлопчыкаў (гл. скаўтызм).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
кано́нік
(лац. canonicus, ад гр. kanon = норма, правіла)
член капітула ў каталіцкай і англіканскай цэрквах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
радавы́
I
1. прил. (не принадлежащий к руководящему, командному составу) рядово́й;
р. член па́ртыі — рядово́й член па́ртии;
р. саста́ў — рядово́й соста́в;
2. сущ. рядово́й;
гва́рдыі р. — гва́рдии рядово́й
II (о посеве, с.-х. орудиях) рядово́й;
р. пасе́ў — рядово́й посе́в;
○ ~ва́я се́ялка — рядова́я се́ялка
III в разн. знач. родово́й; (наследственный — ещё) пото́мственный
IV (о ткани) дерю́жный, поско́нный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
лібера́л м
1. (член ліберальнай партыі) Liberále (sub) m -n, -n;
2. (вальнадумец) Liberále (sub) m -n, -n;
3. разм (той, хто патурае) állzu náchsichtiger Mensch
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дапаўне́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. дапаўняць — дапоўніць.
2. Дадатак, дабаўка да чаго‑н. Дапаўненне да інструкцыі. Унесці папраўкі і дапаўненні ў рэзалюцыю.
3. Даданы член сказа, выражаны назоўнікам ускоснага склону або іншай часцінай мовы ў функцыі назоўніка. Прамое дапаўненне. Ускоснас дапаўненне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наво́дчык, ‑а, м.
1. Баец, які наводзіць гармату, кулямёт і пад. на цэль. Яны ўтраіх — капітан, камандзір гарматы і наводчык — сочаць за небам. Ракітны.
2. Рабочы, які займаецца наводкай чаго‑н. Наводчык мастоў.
3. Член зладзейскай шайкі, які наводзіць на месца, дзе можна красці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кансерва́тар
(лац. conservator = ахавальнік)
1) чалавек старых, аджыўшых поглядаў, праціўнік новага, прагрэсіўнага;
2) член кансерватыўнай партыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)