гепаты́т

(ад гр. hepar, -atos = печань)

хвароба печані запаленчага або дыстрафічнага характару; хвароба Боткіна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

закаране́лы

1. закорене́лый;

~лая хваро́ба — закорене́лая боле́знь;

2. (неисправимый) закорене́лый, матёрый;

з. во́раг — закорене́лый (матёрый) враг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

падкасі́ць сов., в разн. знач. подкоси́ть;

п. ві́кі — подкоси́ть ви́ки;

хваро́ба ~сі́ла яго́ — боле́знь подкоси́ла его́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

hydrophobia

[,haɪdrəˈfoʊbiə]

n.

1) шале́нства n. (хваро́ба)

2) вадабо́язь f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

inveterate

[ɪnˈvetərət]

adj.

1) зая́длы

2) застарэ́лы, задаўне́лы (хваро́ба), закаране́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вы́сушить сов., в разн. знач. вы́сушыць;

вы́сушить бельё вы́сушыць бялі́зну;

боле́знь его́ вы́сушила хваро́ба яго́ вы́сушыла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

не́мощь ж. не́мач, -чы ж.; хваро́ба, -бы ж.; (недомогание) недамага́нне, -ння ср.; (слабость) сла́басць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

сі́таватасць, ‑і, ж.

Спец.

1. Хвароба драўніны, якая выклікаецца грыбам (драўніна, сапсаваная ім, напамінае сіта).

2. Уласцівасць сітаватага (у 2 знач.). Сітаватасць рэчыва. Сітаватасць грунту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́рны Haut;

ску́рная хваро́ба мед Háutkrankheiten pl;

ску́рнае по́крыва анат Óberhaut f -, Epidérmis f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

nerkowy

nerkow|y

анат. ныркавы;

kamica ~a — ныркакаменная хвароба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)