по́зыў, ‑зыву, м.

Адчуванне якой‑н. фізіялагічнай патрэбы. Трэск мацнее. Пахне крывёю.. [Кірыла] доўга баіцца глянуць на стол. Першы позыў на рвоту. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uderzyć się

uderzy|ć się

зак. ударыцца, стукнуцца;

~łem się w łokieć o biurko — я ўдарыўся (стукнуўся) локцем аб стол; я выцяў локаць аб стол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аперацы́йны

(ад аперацыя)

1) прызначаны для аперацыі, звязаны з аперацыяй (напр. а. стол, а-ае ўмяшанне);

2) прызначаны для непасрэднага практычнага ажыццяўлення (напр. а. план).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

messy

[ˈmesi]

adj.

1) у непара́дку, непрыбра́ны (напр. стол)

2) запэ́цканы, бру́дны

messy hands — бру́дныя ру́кі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Прасто́л ’трон манарха; алтарны стол (у царкве)’ (ТСБМ). З рус. престо́л ’тс’, што з ц.-слав., ст.-слав. прѣстолъ < прѣ‑ і столъ, апошняе са значэннем ’лава, услон’, параўн. балг. стол ’крэсла’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́шпартны Pass-;

па́шпартны стол Méldeamt n -(e)s, -ämter, Éinwohnermeldeamt n; Méldestelle f -, -n;

па́шпартная сістэ́ма Méldepflicht f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вячэ́ра, ‑ы, ж.

Спажыванне ежы вечарам. Вячэра цягнулася ў гэты вечар доўга. Чорны. // Сама гэта ежа. Маці збірала на стол познюю вячэру. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́мберны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае дачыненне да ломбера. Ломберны стол. Ломберныя карты. □ Граф гуляў у ломбернай зале з сябрамі ў віст. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серва́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Нізкі буфет для пасуды і сталовай бялізны. [Галіна Адамаўна].. адчыніла шуфляду серванта, выхапіла бялюткі абрус, узмахнуўшы, заслала ім стол. Шамякін.

[Фр. servante.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

überdecken

I

vt накрыва́ць, засціла́ць (чым-н.)

sie hat das Tíschtuch übergedeckt — яна́ накры́ла стол абру́сам

II

vt накрыва́ць, акры́ць; буд. тс. перакрыва́ць

den Tisch mit Lack ~ — пакры́ць стол ла́кам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)