Стар ‘старое, былое’ (Нас.), ‘старасць’ (Нас., Стан.), ‘старое месцажыхарства’ (Касп.). Адпрыметнікавы назоўнік, гл. стары. Сюды ж, відаць, і дзеяслоў старава́ць ‘гутарыць, размаўляць’ (Нас., Скарбы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бі́блія

(лац. biblia, ад гр. biblion = кніга)

гістарычны помнік пісьменнасці, зборнік твораў іудзейскай і хрысціянскай (Стары і Новы Запаветы) рэлігій, дзе выкладзены асновы веравучэння.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

старадрэ́віца

1. Стары лес; пушча (Жытк.).

2. Цалінная зямля на месцы лесу (Смален. Дабр.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

хрэн, род. хрэ́ну м. хрен;

◊ стары́ х. — бран. ста́рый хрен; ста́рый хрыч;

х. за рэ́дзьку не саладзе́йшы — погов. хрен ре́дьки не сла́ще

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разва́ліна ж.

1. Ruíne f -, -n; Trümmer (толькі pl);

2. перан. (стары чалавек) Ruíne f -, -n, Wrack n -(e)s, -e і -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Міру́н (іран.) ’стары халасцяк’ (Сцяц.; ваўк., Сцяшк. Сл.). Каш. mʼiřa ’жаніх, малады’, miřota ’маладая’. Да прасл. miriti ’заключаць шлюбны дагавор’ (Варбот, ОЛА–1979, 327–328).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Knácker

I

m -s, - разм. вэ́нджаная каўбаса́

II

m -s, - груб. стары́ чалаве́к, старэ́ча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

даўні, даўнішні, стары, застарэлы, старадаўні, старажытны, незапамятны, незапомны, архаічны

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

се́канд-хэнд

(англ. secondhand, ад second = другі + hand = рука)

1) ужываны, стары, паношаны (прадмет, кніга, рэч);

2) з другіх рук (інфармацыя, звесткі і г.д.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нічагу́сенькі, займ.

Разм. Узмацняльная форма да нічога ​1. Амаль што ўсе даведаліся аб сваіх. Адзін стары Міхайла нічагусенькі даведацца не можа... Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)