устурбава́насць, ‑і, ж.

Стан устурбаванага (у 2 знач.); непакой, усхваляванасць. Дзянісаў сеў за свой столік.. Ім валодала бурная энергія, творчая ўстурбаванасць. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аршы́н м. арши́н;

◊ а. з ша́пкаю — от горшка́ два вершка́;

ме́раць на свой а. — ме́рить на свой арши́н;

як а. праглыну́ў — как арши́н проглоти́л;

ме́раць на адзі́н а. — ме́рить на оди́н арши́н;

ба́чыць на два ~ны пад зямлёю — ви́деть на два арши́на под землёй

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

vicarious [vɪˈkeəriəs]adj.

1. чужы́, не свой;

feel vicarious pleasure перажыва́ць чужу́ю ра́дасць

2. які́ дзейнічае на кары́сць і́ншых; які́ пакутуе за і́ншых;

vicarious punishment пакара́нне за чужу́ю віну́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

méinige

pron poss

der [die, das] ~ — мой [мая́, маё], свой [свая́, сваё]

die ~n — мае́ (які належыць дзеючай асобе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

verbúchen

vt падлі́чваць, зано́сіць у разліко́вую кні́гу; запі́сваць на свой раху́нак (тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

wégarbeiten

1) адпрацава́ць

(свой час)

2) зако́нчыць (сваё заданне)

3) ліквідава́ць, устарані́ць (недахопы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

régeln

vt

1) рэгулява́ць

2) прыво́дзіць у пара́дак;

séine Schúlden ~ заплаці́ць свой доўг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пералама́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -ламі; -лама́ны; зак.

1. што. Зламаць напалам, на часткі.

П. палку.

2. што. Паламаць усё, многае.

Вецер пераламаў усе дрэвы.

3. перан., каго-што. Перамяніць чый-н. характар, звычкі, паводзіны, прымусіць стаць іншым.

Гэтага чалавека цяжка п.

П. свой характар.

|| незак. перало́мліваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 3 знач.) і перало́мваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́, -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; незак.

1. каго-што. Нахіляць, нагінаць.

2. перан., каго (што). Выклікаць прыхільнасць да сябе, схіляць на свой бок.

Яго дабрыня хінула да яго людзей.

3. што да чаго, куды і без дап. Накіроўваць на што-н. (думку, справу і пад.).

Было незразумела, куды ён хінуў у сваёй гутарцы.

4. каго-што. Прыхіляць, гарнуць да сябе.

Х. дзіця да грудзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адплікну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Абл. Адшпіліць (гузік, аплік, запінку). Кастусь абрадавана ўзяў шапку, надзеў яе на галаву, і, адплікнуўшы, адгарнуў яе верх і закрыў ім патыліцу і вушы. Галавач. Адплікнуў ён [мухамор] пінжачок Модны свой, у крапку. Калачынскі. // Адкрыць, адшчапіць (пра сумачку, рыдыкюль і пад.). [Ніна] адплікнула свой рыдыкюльчык і дастала невялікую насовачку. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)