рэпеці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак.

1. што. Праводзіць рэпетыцыю чаго-н., развучваць.

Р. п’есу.

Р. ролю.

2. каго (што). Дапамагаць каму-н. у праходжанні вучэбнага курса, у вучэнні.

Р. вучня.

|| зак. адрэпеці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны (да 1 знач.) і прарэпеці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

gas fitter

газаві́к -а́, газаправо́дчык -а m. (які́ право́дзіць або́ раманту́е газаправо́дныя тру́бы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

lay on

а) наклада́ць (фа́рбу, пада́так)

б) право́дзіць (ваду́, газ, эле́ктрыку)

в) лісьлі́віць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ábwerten

vt

1) эк. право́дзіць дэвальва́цыю

2) перан. прыніжа́ць ва́ртасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

hináusbegleiten

vt

1) право́дзіць да дзвярэ́й

2) выстаўля́ць за дзве́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ле́таваць ’праводзіць лета, жыць на працягу лета’ (ст.-дар., ганц., Сл. паўн.-зах., ТС, Др.-Падб., Гарэц.), ле́тываць, ле́тывацца (Яўс.), ля​етаваць ’тс’ (Мал.), ле̂товаць ’перажыць лета (аб пчолах)’ (Анох.). Да ле́та (гл.). Аналагічна зімаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

экспатрыява́ць

(с.-лац. ехpatnare, ад лац. ех = з + patria = радзіма)

праводзіць экспатрыяцыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эксперымента́тар

(с.-лац. experimentator)

той, хто праводзіць навуковыя доследы; той, хто эксперыментуе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

семіна́р м Seminár n -s, -e;

право́дзіць семіна́р ein Seminár ábhalten*;

семіна́р па вывучэ́нню … ein Seminár zum Stúdium …

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ліза́ць, ліжу́, лі́жаш, лі́жа; ліжы́; лі́заны; незак., каго-што.

1. Праводзіць языком па чым-н.

Л. талерку.

2. Падбіраючы языком есці, піць.

Кот лізаў разлітае на стале малако.

3. перан. Дакранацца, пакрываць, абдаваць сабой (пра хвалі, полымя і пад.).

Хвалі ліжуць пясок.

|| аднакр. лізну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. ліза́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)