Трытату́шка, тарадэ́йка (гл.) ‘пустабрэх, які многа гаворыць’ (Мат. Маг. 2). Ад гукапераймання тра-та-та (гл.); пачатак слова можа быць звязаны з польск. tryt ‘драўляная педаль у машынах’ (у тым ліку ў калаўротку), стук якой падобны да тарахцення, балбатні, што з ням. Tritt < Trittbrett (an Maschinen), гл. Вінцэнц.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

threshold [ˈθreʃhəʊld] n.

1. паро́г, cross the threshold пераступа́ць паро́г

2. пача́так, пярэ́дадзень;

on the threshold of a new era на пача́тку но́вай э́ры;

on the threshold of war на мяжы́ вайны́;

the threshold of sensitivity паро́г адчува́льнасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hostility [hɒˈstɪləti] n.

1. (to/towards) варо́жасць, антагані́зм;

There was open hostility between the two sides. Паміж двума бакамі была непрыхаваная варожасць.

2. pl. hostilities fml вае́нныя дзе́янні;

an outbreak/a cessation of hostilities пача́так/заканчэ́нне вае́нных дзе́янняў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

а́льфа

(гр. alpha)

1) назва першай літары грэчаскага алфавіта;

а. і амега — пачатак і канец, аснова ўсяго;

2) абазначэнне стану рэчыва пры высокай тэмпературы або пры радыеактыўным распадзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

архітамі́я

(ад гр. arche = пачатак + -тамія)

форма бясполага размнажэння, якая заключаецца ў расчляненні цела жывёліны на асобныя ўчасткі, або сегменты, кожны з якіх можа развівацца ў новую жывёліну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дызрупты́ўны

(лац. disruptus = разарваны);

д. адбор — адна з форм штучнага адбору, пры якім унутры папуляцыі ўзнікае полімарфізм, г.зн. некалькі форм, кожная з якіх можа даць пачатак новаму віду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зіма́ ж Wínter m -s, -;

сне́жная зіма́ schnéereicher Wínter;

у пача́тку зімы́ zu Wínterbeginn;

пача́так зімы́ Wínter(s)anfang m -(e)s;

кане́ц зімы́ Énde des Wínters;

зім о́й im Wínter, wínters

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

◎ Пярвёснікі ’падснежнікі’ (паст., Сл. ПЗБ). З польск. pierwiosnek ’першацвет, прымула’, адкуль і чэш. prvosenka (< *ръп?о‑ vesnbka, Махэк₂, 488), параўн. первы і вясна (гл.); аднак збліжэнне з *vesna можа быць другаснае, параўн. польск. pierwiosnek ’чалавек-навічок’, ’пачатак’, ’першацвет’, якое ўзыходзіць да *pervest(h)nьjь ’першасны’. Параўн. первістка ’першацёлка’ (гл.) і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

origin

[ˈɔrɪdʒɪn]

n.

1) крыні́ца f.; пача́так -ку m.

2) про́дкі pl., пахо́джаньне n., род -у m.

by origin — з пахо́джаньня

of humble origin — нязна́тнага пахо́джаньня або́ ро́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дэбю́т

(фр. début)

1) першае выступленне артыста на сцэне, а таксама першае публічнае выступленне наогул (напр. д. спявачкі, літаратурны д.);

2) пачатак шахматнай або шашачнай партыі (параўн. мітэльшпіль, эндшпіль).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)