АСІРЫ́ЙЦЫ,
айсоры (саманазва атураі), народ у краінах Б.Усходу, ЗША, краінах СНД і інш. 345 тыс. чал. (1983), у краінах СНД 25 тыс. чал. (1979). Гавораць на асірыйскай мове. Вернікі пераважна нестарыяне.
т. 2, с. 33
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АЛТА́ЙЦЫ
(у 1922—48 наз. таксама айротамі),
народ у Рэспубліцы Алтай. 60 тыс. чал. (1979). Падзяляюцца на этнагр. групы: алтай-кіжы, тэленгіты, тэлесы, тэлеуты, тубалары, чалканцы, кумандзінцы. Гавораць на алтайскай мове.
т. 1, с. 268
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Полк ’вайсковая адзінка’ (ТСБМ), ’род, племя’ (Бяльк.), ’вельмі многа’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Укр. полк, рус. полк, польск. pułk, ст.-польск. pełk (імя ўласнае Świętopełk), в.-луж. połk, чэш., славац. pluk, серб.-харв. пук ’народ, тлум’, балг. пълк, ст.-слав. плъкъ. Прасл. *pьlkь. Адзінай думкі наконт паходжання гэтага слова няма. Найбольш верагодным лічыцца праславянскае запазычанне гоцкага *fulk(s) ’вайсковы атрад’, параўн. ст.-в.-ням. folc (суч. Volk) — ’народ’, войска’, але гэта не бясспрэчна (Чарных, 2, 53). Векслер (Гіст., 125) тлумачыць адсутнасць пераходу л > ў аднаўленнем л пад уплывам рус. полк. Банькоўскі (2, 526) параўноўвае з лат. palks, літ. pulkas ’мноства, тлум, статак; войска’, pulkáuti ’збірацца ў статак (пра птушак)’, санскр. pr̥nakti ’злучаць’, што сумнеўна (гл. Фасмер, 3, 311). Гл. таксама пулк.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бенга́льцы, ‑аў; адз. бенгалец, ‑льца, м.; бенгалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. бенгалкі, ‑лак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Бангладэш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бірма́нцы, ‑аў; адз. бірманец, ‑нца, м.; бірманка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. бірманкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Бірмы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бразі́льцы, ‑аў; адз. бразілец, ‑льца, м.; бразільянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. бразільянкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Бразіліі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грэ́кі, ‑аў; адз. грэк, ‑а, м.; грачанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. грачанкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Грэцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гульта́йства, ‑а, н.
Паводзіны гультая; бяздзейнасць, лянота. Гультайства і лянота — два сябры. З нар. Народ не церпіць пустаслоўя, няўмельства, гультайства. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даргі́нцы, ‑аў; адз. даргінец, ‑нца, м.; даргінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. даргінкі, ‑нак; ж.
Народ, які жыве ў Дагестанскай АССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
датча́не, ‑чан; адз. датчанін, ‑а, м.; датчанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. датчанкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Даніі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)