◎ *Мярня́к, мернік ’вялікі гаршчок’ (ТС), малар. мырняк ’тс’ (Сл. Брэс.), ст.-бел. мѣрникъ. Да мера (гл.) прасл. mera.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Vórkehrung

f -, -en ме́ра (засцярогі)

~en tréffen* — прыня́ць ме́ры, зрабі́ць за́хады

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ar

n, m -s, -e і з ліч. - ар (мера плошчы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Nótbehelf

m -(e)s, -e

1) надзвыча́йны [апо́шні] сро́дак

2) часо́вая ме́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Höchstmaß

n -es, -e ма́кciмум, вышэ́йшая ме́ра [ступе́нь] (an D – чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ábwehrmaßnahme

f -, -n ме́ра барацьбы́ (супраць каго-н., з чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ізаметры́зм

(ад іза- + гр. metron = мера)

суразмернасць паэтычных радкоў неаднолькавага рытмічнага малюнка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

метрало́гія

(ад гр. metron = мера + -логія)

навука аб сістэмах мер і вагі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

паўве́рацень Стар. Мера зямлі, адлегласці (Я. Колас, т. 3, 1952, 45).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

АСУ́ДЖАНЫ,

асоба, у адносінах да якой судом вынесены прыгавор аб прызнанні яе вінаватай у злачынстве і назначана мера пакарання. У адпаведнасці з заканадаўствам асуджаны нясе абавязкі і карыстаецца правамі грамадзяніна з некаторымі абмежаваннямі, ступень якіх вызначаецца прыгаворам і залежыць ад рэжыму і ўмоў адбывання пакарання.

т. 2, с. 61

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)