ваўчы́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і воўчы. Аб каменне спатыкаўся конь, таропка прабіраючыся па кустах, па глухіх ваўчыных сцежках. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выно́слівы, ‑ая, ‑ае.

Які можа многае перанесці; стойкі, загартаваны. Вынослівы конь. Вынослівы спартсмен. □ Рос .. [Быстроў] дужым, вынослівым і ўпэўненым у сабе. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абу́за, ‑ы, ж.

Непрыемныя абавязкі, лішні клопат, турбота. [Тхорык:] — Дырэктар так і сказаў: конь нам цяпер — абуза, толькі лішні перавод фуражу. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

коне...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню: а) слову «конь», напрыклад: конегадоўля; б) слову «конегадоўчы», напрыклад: конезавод, конесаўгас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрэ́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што або чым.

Разм. Злёгку, час ад часу трэсці. Конь бяжыць. Пырхае і патрэсвае грываю. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малоси́льный

1. (слабый) няду́жы, сла́бы;

малоси́льная ло́шадь сла́бы конь;

2. (небольшой мощности) маласі́льны;

малоси́льный дви́гатель маласі́льны рухаві́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

расскака́ться сов., разг.

1. расскака́цца, разагна́цца;

ло́шадь си́льно расскака́лась конь ду́жа расскака́ўся (разагна́ўся);

2. (увлечься скаканьем) расскака́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

хо́леный прил. пе́шчаны, пяле́гаваны, вы́пешчаны, вы́пелегаваны, дагле́джаны;

хо́леные ру́ки вы́пешчаныя (вы́пелегаваныя) ру́кі;

хо́леная ло́шадь дагле́джаны (вы́пелегаваны) конь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

novice [ˈnɒvɪs] n.

1. навічо́к, пачына́ючы, пачатко́вец (у працы, прадмеце і да т.п.)

2. конь, які́ яшчэ не браў пры́за

3. паслу́шнік; паслу́шніца (у манастыры)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Бахма́ты ’касматы, пушысты’ (Гарэц.), бахма́тый (Бяльк.); адносіцца таксама і да раслін, параўн. бахма́ты ’пышны’ (букет) (Др.-Падб.), бахматая мята (Кіс.). Укр. бахма́тий ’мешкаваты (аб адзенні)’. Відавочна, вытворнае ад бахма́т ’конь татарскай пароды’ (’касматы конь’ → ’касматы’). Параўн. рус. бахме́т ’той, што касматы, махнаты, з доўгай шэрсцю’. Гл. яшчэ бухма́ты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)