скармі́ць, скармлю́, ско́рміш, ско́рміць; ско́рмлены; зак., што.

Зрасходаваць на корм каму-н.

С. каровам кукурузны сілас.

|| незак. ско́рмліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ты́каць², -аю, -аеш, -ае; незак., каму і без дап. (разм., неадабр.).

Звяртацца да каго-н. на «ты».

|| наз. ты́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

харчава́ць, -чу́ю, -чу́еш, -чу́е; -чу́й; незак., каго-што.

Даваць, дастаўляць каму-н. ежу; карміць.

Х. усю сям’ю.

|| наз. харчава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хо́ладна, у знач. вык.

1. Пра халоднае надвор’е.

Раніцай х.

2. каму-чаму. Аб стане чалавека, які адчувае холад.

Мне х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шы́я, -і, мн. -і, шый, ж.

Частка цела, якая злучае галаву з тулавам.

Доўгая ш.

◊

Даць па шыі каму-н. — выгнаць, зняць з працы каго-н.

Намыліць шыю каму-н. — моцна аблаяць, строга спагнаць.

На шыі вісець (або сядзець) у каго-н. — быць цяжарам, клопатам для каго-н.

На шыю вешацца каму-н. — пра жанчыну: назойліва дабівацца ўвагі.

Скруціць або зламаць шыю на чым-н. — пацярпець няўдачу, загінуць.

|| памянш. шы́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, шы́ек, ж.

|| прым. шы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падпара́дкавацца sich unterstéllen (каму-н D), sich únterordnen (каму-н D); gehórchen vi (каму-н D) (слухацца); sich fügen (чаму-н in A) (прымірыцца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Вяры́цельны ’які сведчыць пра даручэнне каму-небудзь чаго-небудзь’ (КТС, БРС). Паходзіць ад назоўніка *вярыцель < ст.-бел. вѣритель (з XVI ст.) і суф. ‑нъ‑. Рус. верительный, зафіксаванае з 1704 г., утворана самастойна (Шанскі, 1, В, 60).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Невіру́тнік ’паганец’ (Броўка). Да вірутнік ’разбойнік, злачынец’ (гл.), адмоўе не-, відаць, пад уплывам недавярак ’злыдзень, прахвост’ з ад’ідэацыяй да верыць, г. зн. ’той, каму цяжка давяраць’ або ’той, хто не верыць (у бога і г. д.)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

верхагля́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, каму ўласціва верхаглядства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

домаўла́снік, ‑а, м.

Той, каму належыць дом; уладальнік дома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)