◎ Мяліса ’эльсгольцыя, Elsholzia Willd.’ (гродз., Кіс.). Яна адносіцца да сямейства губакветкавых, дзе таксама і мяліса (Melissa officinalis L.’): перанос назвы аднаго віда на другі паводлё падабенства паху.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Па́сціць ’пасвіць’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сл. ПЗБ). Да пасці́ 1 (гл.). Другі канчатак інфінітыва па аналогіі з па́сцівіць (гл.). Сюды ж пасціцца ’пасвіцца’ (воран., паст., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tack​2 [tæk] v.

1. прыбіва́ць (цвіком); прышпі́льваць, прышпіля́ць (кнопкай)

2. фастрыгава́ць

3. naut. паваро́чваць на другі́ галс

tack on [ˌtækˈɒn] phr. v. infml дадава́ць, дабаўля́ць, прыбаўля́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гетэрасексуалі́зм

(ад гр. heteros = другі, іншы + лац. sexualis = палавы)

палавая цяга да асоб процілеглага полу (параўн. бісексуалізм, гомасексуалізм).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Béifahrer

m -s, - другі́ шафёр (машыны, аўтобуса); пасажы́р, які́ сядзі́ць по́бач з вадзі́целем

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сло́ены, ‑ая, ‑ае.

Зроблены ў выглядзе накладзеных адзін на другі слаёў, слаямі. Слоенае цеста. // Прыгатаваны з такога цеста. Слоены пірог.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умо́мант, прысл.

Імгненна, у адзін міг. Павярнуўшыся на другі бок, Сяргей умомант заснуў. Шахавец. Убачыўшы чалавека, груганнё знікла ўмомант. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лега́та

(іт. legato = звязна)

муз. звязнае выкананне гукаў, пры якім яны плаўна пераходзяць адзін у другі (проціл. стаката).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

hundredth​1 [ˈhʌndrədθ] n.

1. со́тая ча́стка; (адна́) со́тая

2. апо́шні з се́рыі, яка́я склада́ецца са ста прадме́таў

3. math. другі́ знак пасля́ ко́скі (у дзесятковых дробах)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перанумарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

1. Паставіць другі, новы нумар, панумараваць нанава, іначай.

2. Панумараваць усё, многае. Перанумараваць старонкі рукапісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)