Камень,

група археалагічных стаянак у Пінскім р-не.

т. 7, с. 519

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Моталь,

група археалагічных помнікаў у Іванаўскім р-не.

т. 10, с. 527

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Трасцяніца,

група археалагічных помнікаў у Камянецкім р-не.

т. 15, с. 518

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Цэнтр»,

група армій фаш. Германіі ў 1941-44.

т. 17, с. 165

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тэкі́нскі — назва пароды белых курэй (ТС). З рус. теки́нский ‘які мае дачыненне да тэкінцаў’ (тэкінцы — туркменская этнічная група).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лі́га¹, -і, ДМ лізе, мн. -і, ліг, ж.

1. Саюз, аб’яднанне асоб, арганізацый, дзяржаў.

Ліга Нацый (міжнародная арганізацыя ў 1919—1946 гг.).

2. У спорце: група каманд, прыкладна роўных па майстэрстве, якія спаборнічаюць паміж сабой.

Каманда вышэйшай лігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

супо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Аб’яднанне людзей, якія маюць агульныя мэты і задачы.

С. «Загляне сонца і ў наша аконца» выдавала кніжкі і навукова-папулярныя брашуры.

2. разм. Наогул якая-н. група, аб’яднанне, арганізацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

антрапо́нім, ‑а, м.

Спец. Любое ўласнае імя, якое можа мець чалавек або група людзей (асабовае імя, прозвішча, псеўданім, мянушка і пад.).

[Ад грэч. ánthrōpos — чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дру́за, ‑ы, ж.

Група крышталяў, якія зрасліся ў аснове.

[Ням. Druse — шчотка.]

друза́, ‑ы, ж.

Абл. Друз. Цагляная друза засталася пасля разбураных сцен. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэпута́цыя, ‑і, ж.

Група выбраных асоб, што дзейнічае па даручэнню якой‑н. арганізацыі або калектыву. Дэпутацыя рабочых для перагавораў з фабрыкантам.

[Фр. députation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)