амо́ній, ‑ю, м.
1. Аднавалентная група атамаў азоту і вадароду, якая ўваходзіць у састаў многіх солей (сернакіслы амоній, хлорысты амоній і інш.).
2. Парашок, які ўжываецца замест дражджэй.
[Ад грэч. ammoniakhon — смалістая камедзь.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двана́ццаць, ‑і, ліч. кольк.
Лік 12. Тры разы па чатыры — дванаццаць. // Колькасць 12. Дванаццаць гадзін. Па дванаццаць рублёў. □ Група коннікаў, чалавек дванаццаць, ехала асобна, шчыльна вбітаю кучкаю. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
караі́бы, ‑аў; адз. караіб, ‑а, м.; караібка, ‑і, ДМ ‑бцы; мн. караібкі, ‑бак; ж.
Група індзейскіх народнасцей Паўднёвай Амерыкі, якія жывуць на Арынока, Амазонцы і ў Гвіяне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ніло́ты, ‑аў; адз. нілот, ‑а, М ‑лоце, м.; нілотка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. нілоткі, ‑так; ж.
Група афрыканскіх плямён, што засяляюць тэрыторыю па верхнім цячэнні ракі Ніла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўзунко́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да паўзунка (гл. паўзун у 1 знач.). Паўзунковы ўзрост. Паўзунковая група.
2. Спец. Забяспечаны паўзунком, паўзуном (у 2 знач.). Паўзунковы скрэпер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
этні́чны, ‑ая, ‑ае.
Які звязаны з якім‑н. народам, народнасцю, племем, племянной групай. Этнічная група. □ Не заўсёды можа служыць крытэрыем [вызначэння прыналежнасці лексікаграфічных помнікаў] і этнічная ці нацыянальная прыналежнасць укладальніка слоўніка. Суднік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гідраксі́л
[ад гідра(ген) + аксі(ген)]
аднавалентная група OH, якая ўваходзіць у склад многіх хімічных злучэнняў, напр. вады, спіртоў, гідраксільная група.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
conspiracy
[kənˈspɪrəsi]
n., pl. -cies
1) змо́ва f.; кансьпіра́цыя f.
2) гру́па змо́ўнікаў, кансьпіра́тараў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
galaxy
[ˈgæləksi]
n., pl. -axies
1) галя́ктыка f.
2) плея́да f., імпаза́нтная, ве́лічная гру́па
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ка́ста, -ы, ДМ ка́сце, мн. -ы, каст і -аў, ж.
1. У краінах Усходу: грамадская група, адасобленая паходжаннем, родам заняткаў і прававым становішчам сваіх членаў.
К. брахманаў.
2. перан. Замкнутая грамадская групоўка, якая ахоўвае сваю адасобленасць і свае саслоўныя і групавыя прывілеі (неадабр.).
|| прым. ка́ставы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)