Verbum

на́раст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. і на́расць, -і, -ей і -яў, ж.

1. Ненармальнае патаўшчэнне на якой-н. частцы арганізма.

Н. на ствале дрэва.

2. Тое, што наогул нарасло дзе-н., на чым-н.

Лёдавыя нарасты.

е́нчыць, -чу, -чыш, -чыць; незак.

1. Жаласна стагнаць ад болю, пакуты і пад.

Хлопчык енчыў на ложку.

2. перан. Назойліва, надакучліва прасіць аб чым-н. (разм.).

|| зак. вы́енчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны (да 2 знач.).

|| наз. е́нчанне, -я, н.

за́гваздка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Спецыяльны шпень, які ўстаўляецца ў дзірку калёснай восі, каб не спадалі колы, або такое прыстасаванне для замацавання якой-н. дэталі.

2. перан. Перашкода, замінка.

Дык вось у чым з.

замаўча́ць², -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак., што (разм.).

Наўмысным маўчаннем скрыць, не даць даведацца пра што-н.

З. непрыемны інцыдэнт.

Нельга з. імя вялікага вучонага.

|| незак. замо́ўчваць, -аю, -аеш, -ае; наз. замо́ўчванне, -я, н.

З. недахопаў.

зарадзі́цца², -дзі́цца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць зараджаным.

2. перан. Набыць некаторы запас энергіі, падбадзёрыць сябе чым-н.

З. бадзёрасцю.

|| незак. зараджа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. зара́дка, -і, ДМ -дцы, ж. (да 2 знач.).

го́рдасць, -і, ж.

1. Пачуццё ўласнай годнасці, самапавага.

Нацыянальная г.

2. Пачуццё задавальнення ад сваіх або чыіх-н. поспехаў.

Г. за сяброў.

3. Пра таго, кім (чым) ганарацца.

Сын — мая г.

4. Ганарыстасць, напышлівасць.

Яго абвінавачвалі ў празмернай гордасці.

акцэнтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

1. Паставіць (ставіць) акцэнт (у 1 знач.) на чым-н. (спец.).

2. перан. Вылучыць (вылучаць), падкрэсліць (падкрэсліваць) якую-н. думку ў выказванні (кніжн.).

А. увагу на больш важным, істотным.

абрабі́ць, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак.

1. што. Апрацаваць, дагледзець.

А. зямлю.

2. што. Апрацоўваючы, прыдаць чаму-н. патрэбны выгляд, якасць.

А. каштоўны камень.

3. каго-што. Запэцкаць, забрудзіць чым-н. (разм.).

А. кашулю.

|| незак. абрабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

паўната́, -ы́, ДМ -наце́, ж.

1. Наяўнасць чаго-н. у дастатковай ступені, вышэйшая ступень насычанасці чым-н.

П. ўлады.

П. мастацкага выражэння.

Ад паўнаты пачуццяў (ад празмернасці пачуццяў, якія нібыта напаўняюць усяго чалавека).

2. Сытасць, укормленасць.

Нездаровая п.

пля́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак.

1. каго і без дап. Ударыць далонню аб далонь або далонню па кім-, чым-н.

П. па твары.

2. што. Кінуць з шумам або ўпасці з шумам (разм.).

П. мокрую анучу аб падлогу.