пярэднепаднябе́нны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтвараецца ў пярэдняй частцы паднябення (пра гукі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяціко́рпусны, ‑ая, ‑ае.

Які мае пяць лемяшоў (пра плуг). Пяцікорпусны плуг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́сіцца, ‑сіцца; зак.

Шырока, у розныя бакі раскінуцца (пра дрэвы, кусты).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самарэгулю́ючы, ‑ая, ‑ае.

Які аўтаматычна рэгулюе сваю работу (пра механізм, машыну).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасква́рыцца, ‑рыцца; зак.

Быць гатовымі для яды (пра сала). Сала саскварылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалду́ніцца, ‑ніцца; зак.

Разм. Зблытацца, скудлаціцца (пра валасы, шэрсць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалма́ціцца, ‑мачуся, ‑мацішся, ‑меціцца; зак.

Разм. Стаць калматым, раскудлаціцца (пра валасы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сланцава́ты, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва сланцаватасць (пра горныя пароды). Сланцаватая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаро́цца, спорацца; зак.

Адпароцца, аддзяліцца (пра што‑н. прышытае). Нашыўка спаролася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссука́цца, ссучацца; зак.

Звіцца, скруціцца ў адну нітку (пра ніткі, пражу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)