абсталява́ць

(польск. obstalować, ад ням. bestellen)

1) забяспечыць патрэбнымі інструментамі, прыладамі, механізмамі;

2) набыць абстаноўку, мэбляваць;

3) прыстасаваць для чаго-н., пад што-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

арыштава́ць

(польск. aresztować, ад с.-лац. arrestare)

1) узяць пад варту, пазбавіць волі;

2) забараніць распараджацца чым-н. паводле рашэння судовых органаў (а. маёмасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аўтакла́ў

(ад. аўта- + лац. clavis = ключ)

герметычная пасудзіна, прызначаная для награвання чаго-н. пад высокім ціскам; выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці, гідраметалургіі, медыцыне і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аэрато́п

(ад аэра- + гр. topos = месца)

частка прыземнага слоя паветра, састаў і рэжым якога знаходзяцца пад уздзеяннем унутраных кампанентаў экасістэмы і знешніх атмасферных працэсаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дрэйфава́ць

(рус. дрейфовать, ад гал. drijven)

1) рухацца пад уздзеяннем ветру або цячэння (пра лёд, судна);

2) манеўруючы парусамі, заставацца прыблізна на адным месцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

катале́псія

(гр. katalepsis = схватванне, авалоданне)

стан поўнай нерухомасці, які ўзнікае ў чалавека пры моцным хваляванні, пад уздзеяннем гіпнозу, пры некаторых нервовых і псіхічных хваробах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

манаха́зій

(ад мана- + гр. chasis = раздзяленне)

цытоіднае суквецце, у якога пад кветкай, што завяршае асноўную вось суквецця, развіваецца бакавая вось таксама з адной кветкай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метамі́ктны

(гр. metamiktos = змешаны);

м-ыя мінералы — мінералы, якія пад уплывам энергіі радыеактыўнага распаду урану і торыю перайшлі з крышталічнага ў шклопадобны агрэгатны стан.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метастабі́льны

(ад мета- + стабільны);

м. стан — адносна ўстойлівы стан, з якога цела можа перайсці ў больш устойлівы стан пад уздзеяннем знешніх фактараў або самаадвольна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

неўро́з

(н.-лац. neurosis, ад гр. neuron = жыла, нерв)

функцыянальнае нервова-псіхічнае захворванне, якое развіваецца пад уплывам цяжкіх перажыванняў, стрэсаў, псіхічнага перанапружання і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)