камітэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, якая даручае камісіянеру заключыць якую‑н. здзелку: куплю, продаж і інш.

[Ад лац. committens, committentis — які даручае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канто́н, ‑а, м.

1. Федэральная адзінка ў Швейцарыі.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Францыі, Бельгіі і інш.

[Фр. canton.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумары́н, ‑у, м.

Пахучае рэчыва баркуну і некаторых траў (скарыстоўваецца ў парфумерыі, у харчовай прамысловасці і інш.).

[Фр. coumarine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́цыя, ‑і, ж.

Навігацыйны дапаможнік з апісаннем мораў, рэк, гідралагічных, метэаралагічных і інш. умоў. Лоцыя Каспійскага мора.

[Ад гал. loodsen — весці карабель.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагано́жкавыя, ‑ых.

Сямейства наземных і эпіфітных папарацей, да якога адносяцца папараць мужчынская, папараць жаночая, мнаганожка і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратарго́л, ‑у, м.

Лякарства ў выглядзе вадкасці або мазі, якое ўжываецца пры хваробах вачэй, скуры і інш.

[Ад пратэін — бялок, лац. argentum. — серабро і oleum — масла, алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тапані́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

Раздзел анамастыкі, які вывучае геаграфічныя назвы, іх находжанне, структуру і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ято́ўе, ‑я, н.

Спец. Месца, яма ў рацэ, дзе зімуюць некаторыя пароды рыб (бялуга, асятрына і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліцэ́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Сярэдняя навучальная ўстанова з паглыбленым вывучэннем асобных прадметаў у некаторых краінах Заходняй Еўропы, Беларусі, Расіі і інш.

2. гіст. Прывілеяваная мужчынская навучальная ўстанова ў дарэвалюцыйнай Расіі.

|| прым. ліцэ́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прыстро́іць¹, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., каго-што.

1. Паставіць у строй (у 1 знач.), у дадатак да ўжо пастроеных.

П. другую роту да першай.

2. Уладкаваць на работу, інш. месца (разм.).

|| незак. прыстро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)