Verbum

палаталіза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Змякчэнне зычных гукаў шляхам дабавачнага пад’ёму сярэдняй часткі языка да паднябення. Палаталізацыя гука «л».

падгу́зак, ‑зка, м.

Разм. Невялікая пялёнка, якая складваецца трохвугольнікам і ўжываецца для закручвання ніжняй часткі тулава груднога дзіцяці.

брандма́ўэр, ‑а, м.

Капітальная глухая вогнетрывалая сцяна, якая ў супрацьпажарных мэтах падзяляе сумежныя пабудовы або часткі аднаго будынка.

[Ням. Brandmauer.]

запале́нне, ‑я, н.

Хвароба, якая суправаджаецца павышэннем тэмпературы, прыпухласцю, пачырваненнем хворай часткі цела. Запаленне лёгкіх. Запаленне сярэдняга вуха.

скід, ‑у, М ‑дзе, м.

У геалогіі — перамяшчэнне часткі горных парод па трэшчыне ў вертыкальным або нахільным кірунку.

суднапад’ём, ‑у, м.

Пад’ём затанулых суднаў, а таксама суднаў, якія плаваюць, для агляду і рамонту іх падводнай часткі.

чляні́цца, членіцца; незак.

1. Дзяліцца, падзяляцца на часткі, расчляняцца. Вусікі пчалы членяцца на сегменты.

2. Зал. да чляніць.

электралі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Хімічнае рэчыва, якое раскладаецца на састаўныя часткі пры праходжанні праз яго электрычнага току.

[Ад слова электра... і грэч. lytós — растваральны.]

электро́ліз, ‑у, м.

Спец. Хімічны працэс разлажэння рэчыва на састаўныя часткі пры праходжанні праз яго раствор электрычнага току.

[Ад слова электра... і грэч. lýsis — распад.]