Мелену́ць ’хутка пабегчы’ (ТС). Да малоць (гл.) з пераносам значэння ’малоць’ > ’хутка махаць (нагамі)’. Аб суфіксе ‑nǫ‑ti гл. Слаўскі, SP, 1, 44–45.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
незнахо́длівы, ‑ая, ‑ае.
Які не ўмее лёгка і хутка выходзіць з цяжкага становішча; нездагадлівы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпаркакры́лы, ‑ая, ‑ае.
Які мае шпаркія крылы; хутка, шпарка лятае. Шпаркакрылы сокал. Шпаркакрылы самалёт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
áufschießen
* vi (s)
1) ху́тка выраста́ць, падыма́цца
2) узляце́ць, узня́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
вы́ветрыцца сов., прям., перен. вы́ветриться;
грані́т мо́жа в. ве́льмі ху́тка — грани́т мо́жет вы́ветриться о́чень ско́ро;
в. з галавы́ — вы́ветриться из па́мяти
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
драмадэ́р
(фр. dromadaire, ад гр. dromas, -ados = які хутка бяжыць)
аднагорбы вярблюд, пашыраны ў пустынях і сухіх стэпах Азіі і Афрыкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Незаба́вам ’адразу, хутка, без затрымкі’ (Др., Пятк. 2), незаба́ўна ’неадкладна, хутка’ (Нас., Гарэц., ТС), незаба́ўка ’нядоўга, хапае часу’ (Нас.). Ад заба́віцца ’затрымацца’, заба́ва ’затрымка’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рышшыбуня́ць ’раскідаць’ (чавус., Нар. сл.). Утворана ад рас- і шы́бень ’палка’, шыбава́ць ’хутка, жвава, імкліва рухацца’, шыба́ць ’кідаць, шпурляць’, шы́бка ’хутка, шпарка’, шы́бельны ’свавольны’, ’гарэзлівы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
twig2 [twɪg] v. BrE, infml разга́дваць, ху́тка разуме́ць;
Now I twig it. Цяпер да мяне дайшло.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
overdrive [ˈəʊvədraɪv] n. : go into overdrive рэ́зка актывізава́цца, пачына́ць напру́жана працава́ць; ху́тка ісці́ ўгару́ (пра справы, кар’еру)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)