я́зва, -ы, ж.

1. Гнойная або запалёная ранка на скуры ці слізістай абалонцы.

Незагойная я.

2. перан. Зло, шкода.

Грамадскія язвы.

3. перан. Пра шкадлівага, з’едлівага чалавека (разм.).

○ Сібірская язва — вострая заразная хвароба жывёлы і чалавека.

Язва страўніка — хранічнае захворванне страўніка з пашкоджаннем слізістай абалонкі.

|| памянш. я́звачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. я́звавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Язвавая хвароба (язва страўніка або дванаццаціперснай кішкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гры́жа, -ы, мн. -ы, грыж, ж.

1. Хвароба, звязаная з выпадзеннем часткі якога-н. унутранага органа за межы поласці, у якой ён знаходзіцца.

2. Выпучаны такім чынам орган.

|| прым. гры́жавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Léiden

n -s, -

1) паку́та

2) хваро́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прака́за, ‑ы, ж.

Цяжкая хранічная інфекцыйная хвароба, якая выяўляецца галоўным чынам у пашкоджанні скуры і тканак; лепра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сы́варатачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які адбываецца пасля ўвядзення сывараткі або выклікаецца яе ўвядзеннем. Сываратачная хвароба. Сываратачнае лячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заболева́ние ср. захво́рванне, -ння ср. (на што і без дап.), хваро́ба, -бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слано́вы в разн. знач. слоно́вый;

~вая косць — слоно́вая кость;

○ ~вая хваро́ба — слоно́вая боле́знь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

malaise [məˈleɪz] n. fml

1. недамага́нне, хваро́ба (таксама пра эканамічны або сацыяльны стан)

2. трыво́га, непако́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tiresome [ˈtaɪəsəm] adj. надаку́члівы, ну́дны; сто́мны, уто́мны;

tiresome illness знура́льная хваро́ба;

a tiresome lecture ну́дная ле́кцыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ску́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. што. Сагнуць, падагнуць.

С. ногі.

2. каго-што. Звесці курчам.

Хвароба скурчыла пальцы.

Раптам мяне скурчыла (безас.).

|| незак. ску́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ску́рчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)