Тык-тык — пра стук сэрца: Дзидона рюмзала и выла… / А сердце тык, тык‑тык у ей (Энеіда навыварат; гл. Полымя, 1996, 10, 196). Гукапераймальнае, параўн. тых‑тых (гл.), верагодна, набліжанае да тык 1, тыкаць, параўн. укр. тик, ід. tik (Астравух, Ідыш-бел. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

deeply

[ˈdi:pli]

adv.

глы́бака, глыбо́ка

She feels deeply about it — Яна́ гэ́та прыма́е глыбо́ка да сэ́рца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

запалані́ць, запаланя́ць eróbern vt;

◊ запалані́ць сэ́рца das Herz eróbern;

нато́ўп запалані́ў пло́шчу die Ménge füllte den gánzen Platz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

адле́гчы:

у мяне́ адлягло́ ад сэ́рца разм mir fíel ein Stein vom Hérzen; mir wurde léichter ums Herz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сардэ́чнік м разм

1. (чалавек хворы на сэрца) Hérzkranke (sub) m -n, -n;

2. (урач) Spezialíst für Hérzkrankheiten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

стуката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; незак.

Разм. Ствараць стукат. А поезд імчыць, стукочуць колы, вядуць сваю мелодыю, і яна адклікаецца ў Вадзімавым сэрцы: «Та-та-та, та-та-та...» Марціновіч. // безас. Напаўняцца стукатам, стукам. У галаве цэлы дзень стукоча. // Моцна, часта біцца (пра сэрца). А сэрца неспакойнае стукоча, І любіць, і хвалюецца штодня. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засцяро́жлівы, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца з засцярогай; асцярожны. Гэты нясмелы засцярожлівы стук моцна ўразіў бабку і прымусіў забіцца яе сэрца. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паны́ць, ‑ныю, ‑ныеш, ‑ные; зак.

Ныць некаторы час. Зуб паныў і сціх. □ Паные сэрца, пройдзе час, З другой сустрэнуся дзяўчынай. Свірка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрапята́цца, ‑пячуся, ‑печашся, ‑пачацца; зак.

Трапятацца некаторы час. Няхай бы ў таго манюкі сэрца хоць патрапяталася, хоць пабалела б трошачкі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцвіта́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. расцвітаць — расцвісці; росквіт. Вечнае расцвітанне зямлі поўніць нас салодкай трывогаю сэрца. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)