Implikatión

f -, -en

1) перан. перапляце́нне, непарыўная [неразрыўная] су́вязь

2) уключэ́нне, падразумева́нне

3) лог., матэм. імпліка́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

адкало́цца, ‑калюся, ‑колешся, ‑колецца; зак.

1. Аддзяліцца, адваліцца ад таго, што колецца, бурыцца.

2. перан. Парваць сувязь з кім‑, чым‑н., выйсці са складу якой‑н. арганізацыі, групы і пад. Адкалоцца ад таварышаў. □ Хто б мог падумаць, што паненка сапраўды адколецца ад шляхты. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbíndung

f -, -en

1) су́вязь, злучэ́нне, канта́кт, спалучэ́нне, зно́сіны

mit j-m in ~ stéhen* — быць [знахо́дзіцца] у су́вязі з кім-н., падтры́мліваць су́вязь з кім-н.

mit j-m in ~ tréten* — уступі́ць у су́вязь [у адно́сіны] з кім-н.

2) хім. злучэ́нне

3) pl су́вязі; пратэ́кцыя

seine ~en spíelen lássen* — пусці́ць у ход свае́ су́вязі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

romans, ~u

м.

1. літ. раман, аповесць;

2. муз. раманс;

3. любоўная сувязь; раман

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бортрады́ст

(ад борт + радыст)

член экіпажа самалёта, які падтрымлівае сувязь з зямлёй і адказвае за стан работы радыёапаратуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ген

(гр. genos = род, паходжанне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «паходжанне», «утварэнне».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэкласава́ны

(фр. déclassé)

які страціў сувязь са сваім класам, не ўдзельнічае ў грамадскай вытворчасці, апусціўся ў маральных адносінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

-дэрма

(гр. derma = скура)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «скура», «абалонка», «плеўка».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

структу́ра

(лац. structura)

1) узаемаразмяшчэнне і сувязь састаўных частак чаго-н.; будова (напр. с. глебы, с. слова);

2) устройства, арганізацыя (напр. с. кіравання).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

аказіяналі́зм, ‑у і ‑а, м.

Спец.

1. ‑у. Ідэалістычны погляд у еўрапейскай філасофіі 17 ст., які адмаўляў натуральную сувязь душы і цела, узаемадзеянне псіхічных і фізічных з’яў без непасрэднага ўмяшання бога.

2. ‑а. Слова, пабудаванае па законах дадзенай мовы, але ўжытае адзін раз, для дадзенага выпадку.

[Лац. occasionalis — выпадковы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)