park​2 [pɑ:k] v. паркава́ць (машы́ну); ста́віць (машы́ну) на стая́нку; паркава́цца;

Don’t park (the car) in this street. Не стаўце машыну на гэтай вуліцы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rubber-stamp

[,rʌbərˈstæmp]

v.i.

1) ста́віць штэ́мпэль, прыклада́ць пяча́тку, штэмплява́ць

2) informal зацьвярджа́ць аўтаматы́чна, бязду́мна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

адкупны́, ‑ая, ‑ое.

1. Гіст. Які мае адносіны да водкупу. Адкупныя грошы.

2. у знач. наз. адкупно́е, ‑ога, н. Разм. Тое што і барыш (у 1 знач.). — Значыцца, павінен адкупное ставіць? — Сачыўка пераводзіў усё на жарт, але Антон заўважыў, што той пачынае злаваць. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфу́зіць, ‑фужу, ‑фузіш, ‑фузіць; незак., каго.

Ставіць у няёмкае становішча; бянтэжыць. [Рыбнікаў:] Баішся, каб Наталля Мікалаеўна з тону не збілася, убачыўшы цябе? Давай не будзем яе канфузіць. Крапіва. Салдаты,.. каб замаскіраваць свой вялікі рогат над начальнікам і залішне яго не канфузіць, пачалі дружна чхаць. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

typować

незак.

1. высоўваць; вылучаць, вызначаць;

2. ставіць, рабіць стаўку (на каго/што)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

plombíeren

vt

1) пламбава́ць, накла́дваць пло́мбу

2) мед. пламбава́ць, ста́віць пло́мбу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

éinreihen

1.

vt залі́чваць, прыма́ць, ста́віць у рад

2.

(sich) уключа́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

kánten

vt

1) кантава́ць; аблямо́ўваць

2) ста́віць на кант [руб] (скрынку, дошку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

áufrüsten

1.

vt

1) будава́ць; ста́віць

2) узбро́йваць

2.

vi узбро́йвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Пазі́раваць ’быць натурай для фатографа або мастака; прымаць позу’ (ТСБМ). З рус. пози́ровать ’тс’, якое з ням. posieren, першакрыніцай якога ў сваю чаргу з’яўляецца франц. poser ’класці, ставіць’ (параўн. Фасмер, 3, 303).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)