радыёастрано́мія, ‑і, ж.
Раздзел астраноміі, які вывучае розныя касмічныя аб’екты шляхам аналізу выпрамененых ці адбітых імі радыёхваль і даследавання паглынання гэтых хваль міжзорным асяроддзем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Spárte
f -, -n
1) ча́стка, аддзе́л
2) раздзе́л (навукі)
3) від (спорту)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
геатэкто́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.
Раздзел геалогіі, які вывучае структуру, рухі, дэфармацыі і развіццё верхніх цвёрдых слаёў Зямлі ў сувязі з развіццём Зямлі наогул.
[Ад грэч. gē — зямля і tektónika — будаўніцтва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акіянагра́фія, ‑і, ж.
Раздзел акіяналогіі, які вывучае форму, памеры і глыбіню акіянаў і мораў, характар іх берагоў, будову дна, рух вады і яе хімічныя ўласцівасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыплама́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Раздзел крыніцазнаўства, які вывучае паходжанне, структуру і змест гістарычных дакументаў з мэтай выяўлення іх аўтэнтычнасці, часу напісання і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
макракіне́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Раздзел кінетыкі, які вывучае ўплыў працэсаў пераносу рэчываў і цяпла на хуткасць хімічных рэакцый (галоўным чынам у прамысловых умовах).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
псіхафармакало́гія, ‑і, ж.
Раздзел фармакалогіі, які вывучае ўплыў лекавых прэпаратаў на псіхіку чалавека і прымяненне ў псіхіятрыі рэчываў, што робяць уплыў на цэнтральную нервовую сістэму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сацыялінгві́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Раздзел мовазнаўства, які даследуе праблемы, звязаныя з сацыяльнай прыродай мовы, яе грамадскімі функцыямі і ўздзеяннем сацыяльных фактараў на мову.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фенало́гія, ‑і, ж.
Раздзел біялогіі, які вывучае сезонныя з’явы ў жывой прыродзе, змены ў раслінным і жывёльным свеце, абумоўленыя зменай пор года і пагоднымі ўмовамі.
[Ад грэч. phainō — выяўляю і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фізіятэрапі́я, ‑і, ж.
Раздзел медыцыны, які вывучае ўздзеянне на арганізм розных фізічных фактараў (святла, цеплыні, вады, электрычнасці і пад.) і лячэнне хвароб фізічнымі прыроднымі сродкамі.
[Ад грэч. phisis — прырода і therapeia — лячэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)