выдзіма́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Зроблены пры дапамозе выдзімання.

2. Такі, работа якога грунтуецца на прынцыпе выдзімання. Выдзімальны вентылятар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкла́дчыцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выкладчыка; які складаецца з выкладчыкаў. Выкладчыцкая работа. Выкладчыцкая практыка. Выкладчыцкі калектыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самоотве́рженный самаадда́ны, самаахвя́рны;

самоотве́рженная рабо́та самаадда́ная (самаахвя́рная) пра́ца;

самоотве́рженный челове́к самаадда́ны (самаахвя́рны) чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Háusarbeit

f -, -en

1) ха́тняя [дама́шняя] рабо́та (у гаспадарцы); уро́кі (зададзеныя на дом)

2) самату́жная рабо́та (дома); надо́мніцтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ручно́й

1. в разн. знач. ручны́;

ручны́е часы́ ручны́ гадзі́ннік;

ручна́я рабо́та ручна́я рабо́та (пра́ца);

ручна́я прода́жа ручны́ про́даж;

2. (о животных) сво́йскі, прыру́чаны; ручны́;

ручно́й со́кол ручны́ со́кал.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыро́й

1. в разн. знач. сыры́;

сыро́й во́здух сыро́е паве́тра;

сыро́е мя́со сыро́е мя́са;

сыро́й хлеб сыры́ хлеб;

сыра́я рабо́та сыра́я рабо́та;

2. (о человеке с нездоровой полнотой) ры́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Máßarbeit

f -, -en (пашы́вачная) рабо́та на зака́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пазаўро́чны, ‑ая, ‑ае.

Які адбываецца не ў вызначаны час, не ў час урокаў. Пазаўрочны прыём пацыентаў. Пазаўрочная выхаваўчая работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палітасве́та, ‑ы, ДМ ‑еце, ж.

Палітычная асвета; масавая палітыка-выхаваўчая і агульнаадукацыйная работа сярод дарослага насельніцтва. Дзень палітасветы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асэнсава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад асэнсаваць.

2. у знач. прым. Разумны, прадуманы. Асэнсаваная работа. Асэнсаванае запамінанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)