састрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.

1. Злучыць строчкай. Састрачыць кавалкі матэрыялу.

2. Зрасходаваць, шыючы на швейнай машынцы (пра ніткі).

3. Пакрыць строчкай пры шыцці. Састрачыць каўнер.

4. Спісаць. Састрачыць аркуш паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашчыпа́ць, ‑шчыплю, ‑шчыплеш, ‑шчыпле; зак.

1. што. Шчыпкамі сарваць, абарваць што‑н. Сашчыпаць клубні з карча. // Шчыплючы пакрыху, звесці на нішто. Сашчыпаць кавалак хлеба.

2. каго-што. Ушчыпнуць шмат разоў; пакрыць шчыпкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазаця́гваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. каго-што. Зацягнуць куды-н. або ў што-н. усё, многае ці ўсіх, многіх.

П. лодкі да ракі.

2. што, пераважна безас. Пакрыць тонкім слоем чаго-н. усё, многае; загаіць усё, многае.

Сажалку пазацягвала раскай.

Раны пазацягвала.

3. што. Туга сцягнуць усё, многае.

П. рукзакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заплява́ць ​1, ‑плюю, ‑плюеш, ‑плюе; ‑плюём, ‑плюяце; каго-што.

Пакрыць, забрудзіць пляўкамі. [Пасажыр] выкурыў з паўтузіна цыгарэт і запляваў усю падлогу навокал. Корбан.

заплява́ць ​2, ‑плюю, ‑плюеш, ‑плюе; ‑плюём, ‑плюяце; зак.

Разм. Пачаць пляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запылі́ць ​1, ‑пылю, ‑пыліш, ‑пыліць; зак., каго-што.

Пакрыць або запоўніць пылам. Запыліць боты. Запыліць паветра. □ І мільёны парэпаных ног Крочаць: пыл запыліў небасхіл. Бялевіч.

запылі́ць ​2, ‑пылю, ‑пыліш, ‑пыліць; зак.

Пачаць пыліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захлыну́ць, ‑не; зак., каго-што.

Заліць, пакрыць поўнасцю (пра ваду). Паводка захлынула берагі. // перан. Захапіць, паглынуць (пра пачуцці). Гарачая хваля ўдзячнасці і нейкага іншага пачуцця, якому .. [Вася] і назвы не знаходзіў, захлынула яго. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчака́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Спец.

1. Выбіць на паверхні металічных вырабаў узор, адбітак; пакрыць чаканкай.

2. Апрацаваць шво, месца злучэння ў якім‑н. металічным вырабе з мэтай сціскання. Расчаканіць заклёпачныя швы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убялі́ць

1. (добра выбеліць) sehr gut wéißen, bléichen vt;

2. (пакрыць белым) mit Weiß bedécken;

3. (запэцкаць белым) mit Weiß beschmíeren [verschmíeren]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абсмалі́ць

1. (абпальваць на агні) séngen vt; verséngen vt, ábsengen vt (свінню, птушку і г. д.);

2. (пакрыць смалою) téeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абма́заць, -ма́жу, -ма́жаш, -ма́жа; -ма́ж; -ма́заны; зак., каго-што.

1. Пакрыць, намазаць якім-н. рэчывам.

А. сцены глінай.

2. Забрудзіць, запэцкаць.

А. рукі фарбай.

|| незак. абма́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. абма́зацца, -ма́жуся, -ма́жашся, -ма́жацца; -ма́жся; незак. абма́звацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. абма́зка, -і, ДМ -зцы, ж. (да 1 знач.) і абма́званне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)