Verbum

зімо́вішча, -а, мн. -ы, -аў, н.

Месца, памяшканне, дзе зімуюць або спыняюцца зімой людзі.

Спыніцца ў зімовішчы.

вы́пас, -у, мн. -ы, -аў, м.

Месца, дзе пасуць жывёлу; паша.

Лугавы в.

|| прым. выпасны́, -а́я, -о́е.

амбо́н, -а, м.

Узвышанае месца ў царкве, з якога чытаюцца пропаведзі перад іканастасам.

|| прым. амбо́нны, -ая, -ае.

абсцы́са, -ы, ж. (спец.).

Адна з каардынат, якая вызначае месца пункта ў прасторы.

|| прым. абсцы́сны, -ая, -ае.

напу́льснік, -а, мн. -і, -аў, м.

Павязка, якая накладваецца на тое месца на руцэ, дзе прашчупваецца пульс.

не́адкуль, прысл.

Няма такога месца, адкуль можна было б узяць, узяцца, з’явіцца і пад.

Гасцей чакаць н.

ніадку́ль, прысл.

Ні з якога месца, ні з якога боку.

Н. няма звестак.

Н. не чуваць галасоў.

падно́жжа, -а, мн. -ы, -аў, н.

Месца ля самага нізу чаго-н., аснова (гары, помніка).

П. манумента.

прарэ́з, -у, м.

1. гл. прарэзаць.

2. мн. -ы, -аў. Прарэзанае месца, адтуліна.

Завесіць шторай п. дзвярэй.

про́чырк, -а, мн. -і, -аў, м.

Рыска, пракрэсленае месца, якое абазначае пропуск чаго-н.

П. у анкеце.