де́рево в разн. знач. дрэ́ва, -ва ср.;

◊

за дере́вьями не ви́деть ле́са погов. за дрэ́вамі не ба́чыць ле́су;

родосло́вное де́рево радасло́ўнае дрэ́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забра́ться сов., в разн. знач. забра́цца;

забра́ться на верху́шку де́рева забра́цца на верхаві́ну дрэ́ва;

забра́ться в гу́щу ле́са забра́цца ў гушча́р ле́су.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́ступ (БРС), ’участак лесу, поля, лугу, які ўразаецца ў іншы масіў’ (Яшк.). Рус. вы́ступ, укр. ви́ступ ’выступленне’, польск. występ, в.-луж. wustup, чэш. výstup ’тс’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выступіць (гл. ступіць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прасячы́ся і прасе́кчыся, ‑сячэцца; ‑сякуцца; пр. прасекся, ‑секлася; заг. прасячыся; зак.

Пракласці сабе дарогу, секучы што‑н. ці секучыся з кім‑н. Прасячыся праз гушчар лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыма́рня, ‑і, ж.

Рымарская майстэрня. Па разліках і планах новага брыгадзіра выйшла, што на рымарню не хопіць лесу. Грамовіч. У рымарні рамантаваў хамуты Масей Вухаед. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узле́ссе, ‑я, н.

Край лесу. На Саўкавай гары.., на самым узлессі пушчы, была закончана пабудова лагера. Брыль. Выйшаў [я] на ўзлессе, прымасціўся на шырокім бярозавым пні. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

А́ХМІСТР,

ахмістрыня, адміністрацыйная пасада ў гаспадарках магнатаў і шляхты ў сярэдневяковай Польшчы і ВКЛ; кіраўнік панскага двара. Кіраваў гаспадаркай маёнтка: вёў кантроль за сяўбой, зборам і захаваннем ураджаю, доглядам жывёлы, аховай панскага лесу, межаў маёнтка, спагнаннем павіннасцяў. З сярэдзіны 15 ст. назва паступова выцеснена тэрмінам аканом.

т. 2, с. 147

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Крыве́ч ’назва невялікага лесу’ (Сцяшк.). Да крывы (гл.). Невялікія дрэвы называюць крывымі. Словаўтваральна да *крывеча. Мадэль на ‑єна з агульным значэннем сукупнасці. Параўн. пусты — пустэча ’стары лес’ (Сцяцко, Афікс. наз., 102–103).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лясны́

1. (які ўласцівы лесу) Wald-, Forst-;

лясны́я бага́цці Wáldreichtum m -s, -tümer;

лясны́ піто́мнік Schónung f -en;

лясна́я спра́ва Fórstwesen n -s, Fórstfach n -(e)s;

лясна́я гаспада́рка Fórstwirtschaft f -;

лясны́ масі́ў Wáldkomplex m -es, -e;

лясны́ цар фалькл. Érlkönig m -s;

2. (які звязаны з лесаводствам і эксплуатацыяй лесу) Holz-;

лясна́я прамысло́васць Hólzindustrie f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пале́так, ‑тка, м.

Участак поля, які выкарыстоўваецца пад пасевы. Адразу ад лесу пачынаўся вялікі палетак, засеяны жытам. Шахавец. Перад вачыма паўстала чорная аблога леташніх кукурузных палеткаў. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)